Karol Schütz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Bogumił Schütz
Data i miejsce urodzenia

18 maja 1741
Drezno

Data śmierci

15 stycznia 1818

Narodowość

saksońska

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Praca
Budynki

ratusz w Grzybowie, kamienica Wasilewskiego na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie

Karol Bogumił Schütz (ur. 18 maja 1741 w Dreźnie, zm. 15 stycznia 1818) – warszawski architekt i budowniczy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Karol Schütz przybył do Polski z Saksonii ok. 1765 roku. Od 1778 roku reprezentował wydział budowlany warszawskiej parafii ewangelicko-augsburskiej. W 1784 roku został mianowany budowniczym Rzeczypospolitej.

W końcu 1794 roku został budowniczym wojskowym w randze kapitana wojsk koronnych, a w 1817 roku był adiunktem przy Piotrze Aignerze, profesorze architektury na Uniwersytecie Warszawskim.

Zygmunt Vogel, Ratusz Grzybowa

Ważniejsze prace[edytuj | edytuj kod]

  • Ratusz w Grzybowie, który został wzniesiony w 1786 roku w stylu klasycystycznym. Po likwidacji jurydyk był m.in. więzieniem, a zlicytowany w 1820 roku został rozebrany około roku 1830;
  • kamienica Wasilewskiego (późniejsza kamienica Wilhelma Malcza) na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie po południowej stronie zbiegu z ul. Bednarską (na tym miejscu stoi obecnie północne skrzydło Dziekanki).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W małżeństwie z Chrystianą Elżbietą z Weberów (1750–1818) miał 3 dzieci: syna Fryderyka Adolfa, również architekta i budowniczego, Annę Juliannę Henriettę zamężną Gronau oraz Adelę Krystynę Mariannę zamężną Daszkow[1].

Należał do warszawskiej masonerii, w której pełnił funkcję sędziego loży Göttin von Eleusis od 1787 roku, a w okresie Księstwa Warszawskiego był członkiem Najwyższej Kapituły tej loży.

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 2 nr 12)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Karol Schütz w Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego. [dostęp 2012-10-21].
  2. Jadwiga Szulc, Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1989, ISBN 83-06-01759-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]