Karol Szreter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Szreter
Data i miejsce urodzenia

29 września 1898
Łódź

Data i miejsce śmierci

20 marca 1933
Berlin

Instrumenty

fortepian

Zawód

pianista

Aktywność

1907–1933

Wydawnictwo

Parlophone, Vox

Zespoły
Tri-Ergon-Trio

Karol Szreter (ur. 29 września 1898 w Łodzi, zm. 20 marca 1933 w Berlinie) – pianista pochodzenia polskiego i żydowskiego, wykonujący muzykę klasyczną[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Łodzi w 1898 r.[2] Swój pierwszy koncert zagrał w wieku 9 lat w Warszawie. W wieku 13 lat otrzymał stypendium, dzięki któremu mógł odbyć studia w Konserwatorium Cesarskiego Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego pod kierunkiem Nikołaja Dubasowa. W konserwatorium pozostał do wybuchu I wojny światowej. Studia kontynuował w Berlinie u Egona Petriego, tam też zadebiutował na scenie zagranicznej w 1915 r. W późniejszym okresie koncertował w innych miastach Niemiec, a także w Holandii, krajach skandynawskich, we Włoszech, w Polsce, Rumunii i Czechosłowacji, oraz w Wielkiej Brytanii[1]. W latach 20. XX w. realizował nagrania dla niemieckiej wytwórni Vox(inne języki). Około 1925 r. rozpoczął współpracę z niemieckim oddziałem wytwórni Parlophone. W 1925 r. wystąpił w trio na koncercie w składzie z wiolonczelistą Emanuelem Feuermannem oraz ze skrzypkiem Borisem Kroytem(inne języki) w Akademii Śpiewu w Berlinie oraz w Konserwatorium Klindwortha-Scharwenki(inne języki)[3]. Szreter nagrał własne wykonanie IV Koncertu fortepianowego Beethovena w 1926 r., a następnie jego trzech sonat fortepianowych w 1930 r. wraz cyklem fortepianowym Schumann Carnaval. Występował w zespole Tri-Ergon-Trio (niekiedy pod nazwą Instrumental Trio), wraz z Grigorijem Piatigorskim i Maxem Rostalem. Nagrywali oni płyty w wytwórni płytowej Tri-Ergon Photo-Electro-Records(inne języki)[4].

Szreter zmarł w Berlinie 20 marca 1933 r. z powodu leukemii[1]. Pogrzeb odbył się 23 marca 1933 r. na Friedhof Heerstraße w Berlinie, w dzielnicy Westend. Grób nie zachował się do czasów obecnych[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Biogramy | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2021-05-06].
  2. „International Piano Quarterly”, 5, 2001, s. 78, ISSN 1368-9770.
  3. Annette Morreau, Emanuel Feuermann. 2008, s.1923.
  4. Gregor Piatigorsky: the life and career of the virtuoso cellist, „Choice Reviews Online”, 48 (05), s. 48–2580-48-2580, DOI10.5860/choice.48-2580, ISSN 0009-4978.
  5. Art of Piatigorsky - West Hill WHRA6032 [JW]: Classical Music Reviews - January 2011 MusicWeb-International [online], musicweb-international.com [dostęp 2021-05-06].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]