Karol VI Szalony
| ||
![]() | ||
![]() | ||
Delfin Francji | ||
Okres | od 1368 do 1380 | |
Poprzednik | Karol V Mądry | |
Następca | Karol VII Walezjusz | |
Król Francji | ||
Okres | od 16 września 1380 do 21 października 1422 | |
Poprzednik | Karol V Mądry | |
Następca | Karol VII Walezjusz | |
Dane biograficzne | ||
Dynastia | Walezjusze | |
Data i miejsce urodzenia | 3 grudnia 1368 Paryż, Francja | |
Data i miejsce śmierci | 21 października 1422 Paryż, Francja | |
Ojciec | Karol V Mądry | |
Matka | Joanna de Burbon | |
Żona | Izabela Bawarska |
Karol VI Szalony (ur. 3 grudnia 1368 w Paryżu, zm. 21 października 1422 tamże) – król Francji w latach 1380 – 1422 z dynastii Walezjuszów. Był synem króla Karola V Mądrego i Joanny de Burbon.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1392 roku podczas podróży do Orleanu zapadł niespodziewanie na chorobę psychiczną, która nie opuściła go aż do śmierci. Twierdził, że jest zrobiony ze szkła i nie wolno go dotykać. O regencję nad szalonym władcą walczyły dwa stronnictwa, skupione wokół braci królewskich: rodzonego - Ludwika, księcia Orleańskiego, i stryjecznego – Jana bez Trwogi, księcia Burgundii.
Pierwsze lata panowania tego władcy przypadły na okres względnego spokoju ze strony Anglii i zamrożenia walk podczas tzw. wojny stuletniej. Natomiast choroba psychiczna Karola VI pogłębiała anarchię w kraju. Doszło do znacznego usamodzielnienia się francuskich książąt feudalnych. W 1407 roku z inicjatywy księcia burgundzkiego Jana bez Trwogi zamordowano Ludwika Orleańskiego. W 1415 roku wznowiono działania wojenne z Anglią. Anglicy pod wodzą swego monarchy Henryka V pobili Francuzów pod Azincourt w październiku 1415 roku.
W 1419 roku zginął Jan bez Trwogi. Rok później Karol VI zawarł traktat w Troyes, który pomijał następstwo jego syna – delfina Karola - na rzecz króla angielskiego Henryka V Lancastera. W 1422 roku zmarli zarówno Karol VI, jak i Henryk V.
Królem Francji ogłoszono Henryka VI Lancastera, jednakże francuscy lojaliści uważali za swojego władcę Karola - syna szalonego władcy. Po przerwaniu oblężenia Orleanu 17 lipca 1429 roku w zdobytym Reims Karol VII został koronowany na króla Francji. Spóźniona, mająca zapobiec katastrofie koronacja Henryka na króla Francji odbyła się z całkowitym pominięciem ustalonego ceremoniału 16 grudnia 1431 roku w katedrze Notre Dame w Paryżu.
Małżeństwo i rodzina[edytuj | edytuj kod]
W 1390 poślubił księżną Izabelę Bawarską. Miał z nią liczne potomstwo:
- Karol, delfin Viennois (1386–1386),
- Joanna (1388–1390),
- Izabela (1389–1409), poślubiła Ryszarda II – króla Anglii, a później Karola – księcia Orleanu,
- Joanna (1391–1433), poślubiła Jana VI Mądrego - księcia Bretanii,
- Karol, delfin Viennois, książę Gujenny (1392–1401),
- Maria (1393–1438),
- Michalina (1395–1422), poślubiła Filipa III Dobrego – księcia Burgundii,
- Ludwik, delfin Viennois, książę Gujenny (1397–1415), poślubił Małgorzatę Burgundzką,
- Jan, delfin Viennois, książę Touraine (1398–1417), poślubił Jakobinę - hrabinę Hainaut i Holandii,
- Katarzyna, królowa Anglii (1401–1438), poślubiła Henryka V - króla Anglii, a później Owena Tudora,
- Karol VII, król Francji (1403–1461), poślubił Marię Andegaweńską,
- Filip (1407).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Michał Kozłowski, Szaleństwo Karola VI [1].
|