Karpaty (obwód zakarpacki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karpaty
Карпати
Ilustracja
Pałac Schönbornów w Karpatach
Państwo

 Ukraina

Obwód

 zakarpacki

Rejon

mukaczewski

Powierzchnia

980 km²

Wysokość

125 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


217
0,24 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3131

Kod pocztowy

89641

Położenie na mapie obwodu zakarpackiego
Mapa konturowa obwodu zakarpackiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Karpaty”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Karpaty”
Ziemia48°31′28″N 22°52′23″E/48,524444 22,873056

Karpaty (ukr. Карпати) – wieś na Ukrainie, w rejonie mukaczewskim obwodu zakarpackiego. W 2001 roku liczyła 217 mieszkańców[1].

Znajduje się tu przystanek kolejowy Karpaty, położony na linii LwówCzop.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • pałac wybudowany przez hrabiego Erwina Friedricha Schönborna w latach 1890-1895 w miejscu drewnianego budynku[2]. Pałac myśliwski zbudowany został w stylu neoromantycznym, łączący motywy romańskie i gotyckie. Jego oryginalność jest w tym, że ma 365 okien (tyle dni w roku), 52 komnat (tygodni) oraz 12 wejść (miesięcy)[2]. Zamek jest ozdobiony bogatym wystrojem (płaskorzeźbami, witrażami) przedstawiającym heraldykę klanu hrabiego Schönborn. Pałac żyje według kurantów zegara z wieży. W 1945 roku nieruchomość została znacjonalizowana i pałac myśliwski został przekształcony w sanatorium Karpaty. Część wyposażenia pałacu (meble i inne przedmioty wartościowe) zostały przekazane muzeum w Użhorodzie. Koło pałac powstał wspaniały ogród, arboretum, (obecnie park sanatorium Karpaty) z ozdobnym jeziorem w centrum w kształcie cesarstwa. W ogrodzie znajduje się wiele rzadkich drzew, m.in.: świerk kanadyjski, wiśnia japońska, różowy buk, hortensja. W parku pałacowym stoją dwie rzeźby – jeleń i miś z niedźwiadkiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Карпати. www.w1.c1.rada.gov.ua. [dostęp 2015-01-03].
  2. a b Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski Ukraina Zachodnia Kraków 2009, wyd. Bezdroża, s. 348