Karta kryptograficzna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Karta kryptograficzna – urządzenie, które ma na celu zabezpieczyć fizycznie i logicznie klucze prywatne właściciela.

Zabezpieczenie fizyczne polega na takiej konstrukcji urządzenia, aby nie było możliwości ingerencji w jego wnętrze bez jednoczesnego zniszczenia wszystkich poufnych danych przechowywanych w jej wnętrzu.

Na zabezpieczenie logiczne składają się następujące czynniki:

  • Klucze kryptograficzne generowane są wewnątrz karty.
  • Nie istnieje możliwość eksportu kluczy prywatnych na zewnątrz karty.
  • Operacja szyfrowania danych odbywa się wewnątrz karty.
  • Operacja podpisywania danych odbywa się wewnątrz karty.
  • Użycie karty zabezpieczone jest systemem haseł.

Poziom szyfrowania oferowany przez karty kryptograficzne jest względnie niski, standardowo oferowana jest obsługa RSA-1024, co jest najniższą używaną obecnie (w zastosowaniach produkcyjnych) długością klucza. Jednak dla większości zastosowań ten poziom bezpieczeństwa jest w zupełności wystarczający. Jednocześnie dzięki sprzętowej ochronie klucza kryptosystem, rozumiany jako całość (oprogramowanie, sprzęt, procedury użycia, szyfry) jest najczęściej znacznie bezpieczniejszy, niż oparty wyłącznie na rozwiązaniach programowych.

Karta kryptograficzna może występować w różnych postaciach, np. karty inteligentnej, modułu USB, karty PCI.