Kaskadowa metoda skraplania

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kaskadowa metoda skraplania – metoda skraplania, wykorzystująca coraz niższe temperatury skraplania kolejnych gazów. Metodę tę stosuje się pod zmniejszonym ciśnieniem, kolejne skroplone i wrzące gazy obniżają temperaturę dla kolejnych skropleń w niższych temperaturach.

Metodę tę opracowali Karol Olszewski i Zygmunt Wróblewski, którzy 5 kwietnia 1883 jako pierwsi w historii skroplili tlen, a kilka dni później (13 kwietnia) azot. W tym celu musieli oziębić gazy poniżej temperatury −164 °C.

Obecnie używa się tej techniki w skraplaniu gazu ziemnego do LNG[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jacek Molenda, Gaz ziemny. Paliwo i surowiec, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1996.