Kasparus (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kasparus
gromada
1954–1962
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

gdańskie

Powiat

starogardzki

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1962

Siedziba

Kasparus

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

3

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

11

brak współrzędnych

Kasparus – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Kasparus z siedzibą GRN w Kasparusie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie starogardzkim w woj. gdańskim na mocy uchwały nr 23/III/54 WRN w Gdańsku z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Kasparus i Suchobrzeźnica, ponadto miejscowości Skorzenno i Skrzynia z dotychczasowej gromady Skorzenno oraz miejscowość Łuby z dotychczasowej gromady Radogoszcz, ze zniesionej gminy Osiek, a także miejscowości Długie i Leśnictwo Długie z dotychczasowej gromady Osieczna ze zniesionej gminy Osieczna – w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 11 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

1 stycznia 1962 gromadę zniesiono, a jej obszar włączono do gromad: Osiek (miejscowości Kasparus, Skórzenno, Suchobrzeźnica, Żorawki, Gęby, Skrzynia, Pieczysko, Błędno, Łuby i Szlaga) i Osieczna (miejscowości Długie i Cisiny) w tymże powiecie[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 23/III/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu starogardzkiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 16, Poz. 91)
  7. Uchwała Nr 212/LII/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Starogardzie Gdańskim z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 14, Poz. 80)
  8. Uchwała Nr 17/IV/61 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1961 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w powiatach województwa gdańskiego (zatwierdzona uchwałą Nr 433/61 Rady Ministrów z dn. 11 listopada 1961 r.) (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 31 grudnia 1961 r., Nr. 11, Poz. 88)