Katarzyna Bratkowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katarzyna Bratkowska
Data i miejsce urodzenia

1972
Warszawa

Zawód, zajęcie

nauczycielka

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Cytaty w Wikicytatach

Katarzyna Dominika Bratkowska[1] (ur. 1972[2] w Warszawie) – polska krytyczka literacka, feministka i aktywistka ruchów lewicowych.

Edukacja i praca[edytuj | edytuj kod]

Przez pewien czas uczęszczała do Liceum Sióstr Niepokalanek w Szymanowie. Szybko jednak, na własne życzenie, zmieniła szkołę. Edukację kontynuowała w Liceum im. Batorego w Warszawie i w Społecznym Liceum Ogólnokształcącym nr 4 w Warszawie. Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, ukończyła studia doktoranckie w Szkole Nauk Społecznych Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, gdzie pisała doktorat pod kierunkiem Marii Janion. Pracuje jako nauczycielka języka polskiego w Wielokulturowym Liceum Humanistycznym im. Jacka Kuronia w Warszawie w ramach Zespołu Społecznych Szkół Ogólnokształcących Bednarska[3].

W latach 2008-2009 prowadziła wykłady w ramach podyplomowych gender studies przy Instytucie Badań Literackich PAN[4].

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Współzałożycielka (wraz z m.in. Kazimierą Szczuką i Agnieszką Graff) nieformalnej grupy Porozumienie Kobiet 8 Marca organizującej Manifę – doroczną demonstrację odbywającą się w różnych miastach Polski w Dzień Kobiet[5][6]. W latach 2001-2006 współtworzyła feministyczny hip-hopowy zespół Duldung[7]. W 2013 podczas debaty telewizyjnej na temat projektu zaostrzenia kar za przerwanie ciąży, opracowanego przez Komisję Kodyfikacyjną przy Ministerstwie Sprawiedliwości, ogłosiła, że w Wigilię Bożego Narodzenia dokona aborcji[8], co stało się obiektem licznych kontrowersji i komentarzy[9][10][11][12]. Jej działalność społeczna i polityczna skupia się przede wszystkim na walce o przywrócenie prawa kobiet do legalnej aborcji w Polsce. Jest współzałożycielką oraz prezeską polskiego stowarzyszenia pro-choice Same o sobie S.O.S. utworzonego w 2006 oraz inicjatorem akcji „Aborcyjny coming out”, w ramach której grupa kobiet przyznała się do przeprowadzenia aborcji[13]. W 2006 została nominowana do tytułu Polka 2006 „Wysokich Obcasów”, dodatku Gazety Wyborczej”[14]. Zasiadała w Radzie Nadzorczej Fundacji MaMa[15]. Należy do rady programowej Polskiej Partii Pracy, jest także członkiem Komitetu Pomocy i Obrony Represjonowanych Pracowników[16]. Zwolenniczka komunizmu[17]. W 2014 współorganizowała wystawienie północnokoreańskiej opery autorstwa Kim Ir Sena, co spotkało się z oburzeniem znacznej części środowisk lewicowych[18].

Wraz z Kazimierą Szczuką napisała w 2011 Dużą książkę o aborcji (wyd. Wydawnictwo Czarna Owca)[19].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jej ojcem był prawnik i dziennikarz Stefan Bratkowski[2], zaś matką dziennikarka Roma Przybyłowska-Bratkowska.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Katarzyna Bratkowska, Kazimiera Szczuka: Duża książka o aborcji. Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca, 2011. ISBN 978-83-7554-215-8.
  • Katarzyna Bratkowska: Mak z popiołem. W: praca zbiorowa pod. red. Ewy Graczyk i Moniki Graban-Pomirskiej: Siostry i ich Kopciuszek. Gdynia: Uraeus, 2002. ISBN 83-85732-88-8, ISBN 978-83-85732-88-4.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ KATARZYNA DOMINIKA BRATKOWSKA (’72). imsig.pl, 2013-12-30.
  2. ↑ a b Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.). Warszawa: Wydawnictwo „Interpress”, 1993, s. 74. ISBN 83-223-2644-0.
  3. ↑ Nauczyciele. Wielokulturowe Liceum Humanistyczne im. Jacka Kuronia. [dostęp 2013-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-19)].
  4. ↑ Zajęcia – Katarzyna Bratkowska. genderstudies.pl. [dostęp 2013-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-20)].
  5. ↑ Ewa Winnicka: Kobiety w rozpędzie – Polskie feministki od 1989 do dziś. [w:] polityka.pl [on-line]. POLITYKA Sp. z o.o. S.K.A., 2001-09-17. [dostęp 2013-12-18].
  6. ↑ Piotr Pacewicz: Środa, Szczuka, Bratkowska. Trzy siostry. [w:] wysokieobcasy.pl [on-line]. Agora S.A., 2011-08-01. [dostęp 2013-12-18].
  7. ↑ Duldung "Sukisukom". kobiety-kobietom.com, 2005-09-24. [dostęp 2018-05-24].
  8. ↑ Łukasz Głombicki: Bratkowska usunie ciążę w Wigilię. gazeta.pl, 2013-12-22.
  9. ↑ Piotr Markiewicz: Czytając Bratkowską poczułam się jakby mnie ktoś uderzył w twarz. tokfm.pl, 2013-12-23.
  10. ↑ Michał Wybieralski: Feministka: jestem w ciąży, aborcja w Wigilię. wyborcza.pl, 2013-12-22.
  11. ↑ Marta Brzezińska-Waleszczyk: Modlę się za Katarzynę Bratkowską i jej nienarodzone dziecko. fronda.pl, 2013-12-18.
  12. ↑ Kinga Dunin: Wigilijne dziecko. krytykapolityczna.pl, 2013-12-24.
  13. ↑ Katarzyna Szeloch: Aborcja to nie stygmat. przeglad-tygodnik.pl, 2001. [dostęp 2013-12-18]. 25/2011.
  14. ↑ Joanna Piotrowska: Przedstawiamy nominowane do tytułu Kobiety Roku 2006 Wysokich Obcasów. [w:] feminoteka.pl [on-line]. Fundacja Feminoteka, 2007-01-27. [dostęp 2013-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)].
  15. ↑ Roczne sprawozdanie merytoryczne z działalności organizacji pożytku publicznego. fundacjamama.pl, 2013-12-30. [dostęp 2013-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
  16. ↑ Igor Stokfiszewski: idee. W: Tekstylia bis. Słownik młodej polskiej kultury. Kraków: Korporacja Ha!art, 2006, s. 755. ISBN 978-83-89911-43-8. OCLC 124512002.
  17. ↑ Katarzyna Bratkowska: Komunizm to najbardziej proludzki ustrój. www.fronda.pl, 2014-01-03. [dostęp 2014-01-03].
  18. ↑ Katarzyna Bratkowska wystawia sztukę Kim Ir Sena, na próbach dygnitarze z ambasady Korei Płn. Oburzeni napisali list. [dostęp 2014-07-02].
  19. ↑ Duża książka o aborcji. Wydawnictwo Czarna Owca Sp. z o.o.. [dostęp 2013-12-25].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Katarzyna_Bratkowska&oldid=71776107”