Katastrofa lotu Ethiopian Airlines 409

Katastrofa lotu Ethiopian Airlines 409
	; Boeing 737, który uległ katastrofie (nr. rej. ET-ANB). Zdjęcie wykonano dwa miesiące przed katastrofą.
Państwo	Liban
Miejsce	Wybrzeże Libanu, na wysokości wioski Naame
Data	25 stycznia 2010
Godzina	2:35 czasu lokalnego; 1:35 czasu polskiego
Rodzaj	Zderzenie z taflą wody
Przyczyna	Błąd pilota
Ofiary śmiertelne	90 osób
	Statek powietrzny
Typ	Boeing 737-8AS
Użytkownik	Ethiopian Airlines
Numer	ET-ANB
Start	Bejrut
Cel lotu	Addis Abeba
Numer lotu	409
Liczba pasażerów	82 osoby
Liczba załogi	8 osób
	Położenie na mapie Libanu miejsce zdarzenia
	33°45′28″N 35°25′49″E/33,757778 35,430278

Katastrofa lotu Ethiopian Airlines 409 – katastrofa lotnicza z udziałem pasażerskiego samolotu Boeing 737-8AS, do której doszło 25 stycznia 2010 roku. Na pokładzie maszyny znajdowało się 90 osób – 82 pasażerów i 8 członków załogi. W wyniku katastrofy wszystkie osoby poniosły śmierć na miejscu.

Samolot

Maszyna, która uległa katastrofie, to Boeing 737-8AS o numerze rejestracyjnym ET-ANB^[1]. Feralny samolot został wyprodukowany w 2002 roku, a jego pierwszym właścicielem były irlandzkie linie lotnicze Ryanair, wówczas Boeing posiadał numery rejestracyjne EI-CSW^[2]. We wrześniu 2009 roku Boeing został zakupiony przez linie Ethiopian Airlines.

Przebieg lotu

25 stycznia 2010 roku Boeing 737-8AS odbywał lot ze stolicy Libanu – Bejrutu – do stolicy Etiopii – Addis Abeby. O godzinie 2:30 samolot wystartował z lotniska Beirut Rafic Hariri International Airport. Zaraz po starcie, po osiągnięciu 8000 stóp (2500 m), załoga zgłosiła, że chce ominąć komórkę burzową. Był to ostatni kontakt maszyny z kontrolą lotów. Kilka minut później, o godzinie 2:35, Boeing rozbił się na wodach Morza Śródziemnego u wybrzeży Libanu, nieopodal wioski Naame^[3].

Reakcje władz

Prezydent Libanu Michel Sulaiman stwierdził, iż katastrofa Boeinga niemal na pewno nie była skutkiem zamachu terrorystycznego, a jej przyczyny wyjaśni śledztwo. Wyniki śledztwa wykluczyły zamach terrorystyczny, a prawdopodobną przyczyną katastrofy było skrajne zmęczenie obu pilotów.

25 stycznia został ogłoszony dniem żałoby narodowej w Libanie^[4].