Katedra świętych Sergiusza i Bakchusa w Rzymie
41°53′42″N 12°29′27″E/41,895000 12,490833| katedra, kościół narodowy | |||||||||||
 Fasada kościoła | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Rzym | ||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Egzarchat | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||
| Cudowne wizerunki |
Madonna del Pascolo | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Rzymu  | |||||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||||
Położenie na mapie Lacjum  | |||||||||||
| 41°53′42″N 12°29′27″E/41,895000 12,490833
| |||||||||||
Katedra świętych Sergiusza i Bakchusa (wł. Chiesa cattedrale dei Santi Sergio e Bacco degli Ucraini) − katolicki kościół obrządku bizantyjsko-ukraińskiego w Rzymie przy Via degli Zingari w rione Monti.
Obecnie kościół Sergiusza i Bakchusa jest świątynią narodową Ukraińców w Rzymie. W kościele wyposażonym w ikonostas odprawiane są nabożeństwa w obrządku bizantyjsko-ukraińskim. Parafię erygował 8 września 1970 kard. Angelo Dell’Acqua[1].
Patronami świątyni są męczennicy syryjscy, dwaj żołnierze z czasów rzymskich, zamordowani za cesarza Dioklecjana w 303[2].
Kościół został wymieniony w 796 w jednej z biografii papieża Leona III jako Oratium sanctorum Sergi et Bacchi quod ponitur in Calinico. W IX i XI wieku wymieniany był jako Ecclesia s. Sergii in Suburra. W ciągu wieków papieże powierzali oratorium różnym konwentom i monasterom. W XVII wieku Urban VIII oddał je definitywnie w ręce mnichów z Zakonu Bazylianów Świętego Jozafata, którzy opiekują się nim do dnia dzisiejszego[3].
W 1718 na murze w pobliżu zakrystii odkryto wizerunek Madonny. W 1730 umieszczono go w ołtarzu głównym kościoła. Od tego czasu kościół nazywano również La Madonna del Pascolo (pol. Madonna na Pastwisku). Odkrycie wizerunku przyczyniło się do sfinansowania przez wiernych prac restauracyjnych w świątyni w 1741[4].
W latach 678-1587 świątynia była jednym z kardynalskich kościołów tytularnych. Diakonię ustanowił papież Agaton, zniósł Sykstus V. Poniżej lista kardynałów diakonów od XII wieku:
- Aldo da Ferentino (ok. 1109-1121)
- Gregorio Tarquini (1123-1145)
- Cinzio (1145-1147)
- Grecus (1149)
- Giovanni Gaderisio (1150-1158)
- Berard (1159-1166), kardynał obediencji wiktoryńskiej
- Witeliusz OSB (1165-1175)
- Guilielmus (ok. 1172-1173), kardynał obediencji wiktoryńskiej
- Paolo Scolari (1179-1180)
- Ottaviano di Paoli (1182-1189)
- Lotario Conti di Segni (1190-1198)
- Ottaviano Conti di Segni (1206-1234)
- Gabriele Rangone OFM, kardynał prezbiter pro hac vice (1477-1486)
- Maffeo Gherardi OSBCam, kardynał prezbiter pro hac vice (1492)
- Giuliano Cesarini (1493-1503)
- Francisco Desprats, kardynał prezbiter pro hac vice (1503-1504)
- Gianstefano Ferrero, kardynał prezbiter pro hac vice (1505-1510)
- Alessandro Cesarini (1517-1523)
- Odet de Coligny de Châtillon (1533-1549)
- Vitellozzo Vitelli (1557-1559).
11 lipca 2019 kościół został ustanowiony katedrą nowo powstałego egzarchatu apostolskiego Włoch[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Parrocchia Santi Sergio e Bacco degli Ucraini. www.vicariatusurbis.org. [dostęp 2014-12-28]. (wł.).
- ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 5: R-U. Kraków: WAM, 2004, s. 238-239. ISBN 83-7318-376-0. (pol.).
- ↑ SS. Sergio e Bacco degli Ucraini. www.060608.it. [dostęp 2014-12-28]. (ang.).
- ↑ SS. Sergio e Bacco. www.romaspqr.it. [dostęp 2014-12-28]. (wł.).
- ↑ Erezione dell’Esarcato Apostolico per i fedeli cattolici ucraini di rito bizantino residenti in Italia e nomina dell’Amministratore Apostolico sede vacante. vatican.va, 2019-07-11. [dostęp 2019-07-11]. (wł.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piazza alli Monti. www.romeartlover.it. [dostęp 2014-12-28]. (wł.).
- Anna Zelli: Chiesa dei Santi Sergio e Bacco. www.annazelli.com. [dostęp 2014-12-28]. (wł.).
- Katedra świętych Sergiusza i Bakchusa w Rzymie w bazie gcatholic.org (ang.) [dostęp 2019-07-11]