Katon Młodszy
Marek Porcjusz Katon, Marcus Porcius Cato Uticensis (ur. 95 p.n.e., zm. 46 p.n.e.), zwany, dla odróżnienia od Katona Starszego, którego był prawnukiem, Katonem Młodszym (łac. Cato Minor) lub Katonem Utyceńskim (łac. Cato Uticensis) – polityk i filozof rzymski. Stoik, znany z prawości i uczciwości. Naśladował sposób bycia Katona Starszego, który był dla niego ideałem[potrzebne źródło].
Jeden z przywódców partii senackiej i nieprzejednany zwolennik republiki. W swoich senackich wystąpieniach często posługiwał się metodą obstrukcji parlamentarnej, nie chcąc dopuścić do głosu politycznych przeciwników[1]. W 65 p.n.e. kwestor, w 54 p.n.e. pretor. Jako trybun ludowy swoim głosem przesądził o śmierci członków spisku Katyliny (63 p.n.e.). Stanął po stronie Pompejusza w walce z Cezarem. Po klęsce Pompejusza znalazł się w Afryce, obejmując dowództwo w obronie miasta Utyki. Po klęsce pod Tapsus, gdzie współdowodził wojskami senackimi, popełnił w Utyce samobójstwo, nie chcąc być świadkiem upadku republiki.
Przypisy
- ↑ M. Piegdoń, Krassus. Polityk niespełnionych ambicji, s. 145.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gajusz Juliusz Cezar, Wojna domowa: Bellum Civile, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1992, ISBN 83-229-0675-7.
- Aleksander Krawczuk, Kronika starożytnego Rzymu, Iskry, Warszawa 1994, ISBN 83-207-1432-X.
- Maciej Piegdoń, Krassus. Polityk niespełnionych ambicji, Historia Iagiellonica, Kraków 2011, ISBN 978-83-62261-31-4.
