Kawana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kawana (hebr. wewnętrzny kierunek) – w judaizmie wewnętrzne nastawienie polegające na świadomym i skoncentrowanym podchodzeniu do modlitwy lub spełnienia czynności religijnej. Kawana w modlitwie jest wymogiem "halachy" nie zaś tylko zaleceniem. Poziomy kawany są zróżnicowane. Podstawowy to proste zrozumienie tekstu modlitwy. Kolejny to utożsamienie siebie z modlitwą, współgranie uczuć modlącego się z jej treścią. Z kolei najwyższy poziom jest już związkiem przekraczającym człowieka i wychodzącym w świat zewnętrzny. Stąd najwyższa kawana może dokonywać zmian w świecie.