Kazimierz Gałecki

Kazimierz Gałecki
Data i miejsce urodzenia	10 lipca 1863 ; Czarny Dunajec, Cesarstwo Austrii
Data i miejsce śmierci	10 lipca 1941 ; Kraków, Polska pod okupacją III Rzeszy
	Wojewoda krakowski
Okres	od 1 września 1921; do 19 grudnia 1923
Poprzednik	funkcja utworzona
Następca	Władysław Kowalikowski
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Gałecki (Junosza-Gałecki) (ur. 10 lipca 1863 w Czarnym Dunajcu, zm. 10 lipca 1941 w Krakowie) – polski prawnik, doktor praw, ostatni minister do spraw Galicji w rządzie austriackim (1918), delegat generalny rządu Polski ds. Galicji (1919–1921), wojewoda krakowski (1921-1923).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, ze stopniem naukowym doktora (1887). W latach 1886-1889 odbył praktykę w sądach w Krakowie, następnie pracował w Prokuratorii Skarbu w Wiedniu. Od 1891 urzędnik Ministerstwa Skarbu, przechodząc do 1918 wszystkie szczeble służbowe od koncypienta do tajnego radcy. Od lipca do października 1918 r. zajmował w dwóch ostatnich rządach Przedlitawii (Rząd Maxa Hussarka i Rząd Heinricha Lammascha) stanowisko ministra ds. Galicji (formalnie ministra bez teki).

Po odzyskaniu niepodległości, od 1 stycznia do 31 marca 1919 był delegatem Polski w Wiedniu. 7 marca 1919 nominowany na stanowisko delegata generalnego rządu dla b. Królestwa Galicji i Lodomerii, przejął kompetencje namiestnika Galicji, urzędował we Lwowie. Urząd pełnił do 1 września 1921, do wejścia w życie podziału b. Królestwa Galicji i Lodomerii na województwa i likwidacji Namiestnictwa Galicji^[1]. Był przewodniczącym Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwowej we Lwowie w 1920 roku^[2] Od 1 listopada 1921 do 19 grudnia 1923 wojewoda krakowski. Zdymisjonowany w związku ze starciami policji i wojska ze strajkującymi robotnikami w listopadzie 1923 w Krakowie (tzw. powstanie krakowskie 1923), przeszedł na emeryturę. Zasiadał później w radach nadzorczych kilku spółek akcyjnych. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas LD, zach.)^[3].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[4].
Order Korony Żelaznej II klasy z uwolnieniem od taksy (1912, Austro-Węgry)^[5]^[6].
Tytuł Honorowego Obywatela Wieliczki (1909)^[7].
Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Nowego Targu (27 lutego 1912)^[8].
Tytuł Honorowego Obywatela Podgórza (17 marca 1914)^[9].
Tytuł Honorowego Obywatela Nowego Sącza (lipiec 1914)^[10].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Ministrowie ds. Galicji przy rządzie Cesarstwa Austriackiego

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dz.U. z 1921 r. nr 46, poz. 282- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 maja 1921 r. w przedmiocie wykonania art. 3 ustawy z dnia 3 grudnia 1920 r. o tymczasowej organizacji władz administracyjnych II instancji (województw) na obszarze b. Królestwa Galicji i Lodomerji z W. Ks. Krakowskiem oraz na wchodzących w skład Rzeczypospolitej Polskiej obszarach Spisza i Orawy, por. Agnieszka Biedrzycka, Kalendarium Lwowa 1918-1939, Kraków 2012 wyd. Universitas, ISBN 97883-242-1678-9, s. 129.
↑ Obrona państwa w 1920 roku, Warszawa 1923, s. 549.
↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Kazimierz Gałecki
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 15.
↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 124, s. 1, 1 czerwca 1912.
↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1918, s. 85
↑ Kronika. Obywatelstwo honorowe. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 51 z 2 lutego 1909.
↑ Honorowi Obywatele Miasta Nowego Targu. nowytarg.pl. [dostęp 2015-03-08].
↑ Rada Miasta Podgórze. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 87 z 18 marca 1914.
↑ Kronika. Obywatelstwo honorowe. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 313 z 1 sierpnia 1914.

Bibliografia, literatura[edytuj | edytuj kod]

Gałecki Kazimierz w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 95;
Agnieszka Biedrzycka, Kalendarium Lwowa 1918-1939, Kraków 2012 wyd. Universitas, ISBN 97883-242-1678-9.

[[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie]

[1] Dz.U. z 1921 r. nr 46, poz. 282- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 maja 1921 r. w przedmiocie wykonania art. 3 ustawy z dnia 3 grudnia 1920 r. o tymczasowej organizacji władz administracyjnych II instancji (województw) na obszarze b. Królestwa Galicji i Lodomerji z W. Ks. Krakowskiem oraz na wchodzących w skład Rzeczypospolitej Polskiej obszarach Spisza i Orawy, por. Agnieszka Biedrzycka, Kalendarium Lwowa 1918-1939, Kraków 2012 wyd. Universitas, ISBN 97883-242-1678-9, s. 129.

[2] Obrona państwa w 1920 roku, Warszawa 1923, s. 549.

[3] Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Kazimierz Gałecki

[4] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 15.

[5] Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 124, s. 1, 1 czerwca 1912.

[6] Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1918, s. 85

[7] Kronika. Obywatelstwo honorowe. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 51 z 2 lutego 1909.

[8] Honorowi Obywatele Miasta Nowego Targu. nowytarg.pl. [dostęp 2015-03-08].

[9] Rada Miasta Podgórze. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 87 z 18 marca 1914.

[10] Kronika. Obywatelstwo honorowe. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 313 z 1 sierpnia 1914.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]