Kazimierz Małachowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Małachowski
Ilustracja
Kazimierz Małachowski
generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1765
Wiszniewo k. Słonima

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1845
Chantilly

Przebieg służby
Siły zbrojne

Legiony Polskie we Włoszech
Armia Księstwa Warszawskiego
Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego

Główne wojny i bitwy

insurekcja kościuszkowska,
wojny napoleońskie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari

Kazimierz Małachowski herbu Gryf[1] (ur. 24 lutego 1765 w Wiszniewie k. Słonima[2], zm. 5 stycznia 1845 w Chantilly) – generał wojsk polskich, odznaczony w Księstwie Warszawskim Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Stanisława Kostki Małachowskiego, podczaszyca nowogrodzkiego i Marianny Kamińskiej[4]. Wstąpił do wojska jako kanonier w 1786 r. Był dowódcą półkompanii artylerii, która stała na krakowskim rynku w chwili proklamacji przysięgi Naczelnika insurekcji kościuszkowskiej[5]. Po bitwie pod Racławicami (4 kwietnia 1794) mianowany majorem. W bitwie pod Maciejowicami [10 października 1794) dowodził artylerią.

W 1797 r. wstąpił w szeregi Legionów Polskich we Włoszech. Walczył na San Domingo[2]. W 1805 r. został pułkownikiem. Od 1812 r. służył w wojsku Księstwa Warszawskiego. W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego[6].Odznaczył się nad Berezyną[2], a następnie dostał się do niewoli pod Lipskiem. Po powrocie z niewoli 8 października mianowany generałem brygady.

W 1815 r. uzyskał tytuł gubernatora Modlina. Przebywał w Modlinie 15 lat porzucając służbę wojskową. W 1830 roku został nagrodzony Znakiem Honorowym za 20 lat służby[7].

Powrócił do niej w 1830 roku w czasie powstania listopadowego. Będąc generałem dywizji odznaczył się w bitwach pod Ostrołęką oraz Białołęką. Od 20 sierpnia do 7 września 1831 r. zastępca naczelnego wodza, 7-10 września naczelny wódz powstania listopadowego. Przekazał władzę Maciejowi Rybińskiemu, ostatniemu wodzowi powstania.

Nagrobek

Zmarł na emigracji we Francji, w Chantilly.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polski Słownik Biograficzny, t. XIX, s. 405
  2. a b c Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 667.
  3. Xięga Pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830; zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku krzyżem wojskowym "Virtuti Militarii" ozdobionych, Lwów 1881, s. 47
  4. Polski Słownik Biograficzny, t XIX, s. 405, 1974.
  5. Kronika powstań polskich 1794-1944, Marian B Michalik (red.), Eugeniusz Duraczyński (oprac.), Warszawa: Wydawnictwo Kronika, 1994, s. 23, ISBN 83-86079-02-9, OCLC 834009097.
  6. Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 18, s. 170.
  7. Przepisy o znaku honorowym niemniej Lista imienna generałów, oficerów wyższych i niższych oraz urzędnikow wojskowych, tak w służbie będących, jako też dymisjonowanych, znakiem honorowym ozdobionych w roku 1830, [b.n.s]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]