Kazimierz Julian Rudnicki
 kapitan piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 października 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Kazimierz Julian Rudnicki[1] (ur. 7 października 1889 w Tarnopolu, zm. 1940 w ZSRR) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 7 października 1889 w Tarnopolu jako syn Adolfa[2][3]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4]. W 1923 był oficerem 50 pułku piechoty w garnizonie Kowel[5]. Następnie został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z 1 lipca 1923[6]. W 1924 i w kolejnych latach był oficerem 40 pułku piechoty we Lwowie[7][8]. Później przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 jako kapitan w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[9].
Został pracownikiem Ossolineum[2].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD 10 grudnia 1939 jako „członek polskiej powstańczej organizacji kontrrewolucyjnej” i objęty oskarżeniem z paragrafu 54-13[2]. Był więziony we Lwowie[2]. W 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-69 oznaczony numerem 2538)[10]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Medal Niepodległości (2 sierpnia 1931)[11][12]
- Srebrny Krzyż Zasługi (30 czerwca 1925)[13]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego był określany jako „Kazimierz II Rudnicki” (1923), następnie jako „Kazimierz Julian Rudnicki”.
- ↑ a b c d Maria Magdalena Blombergowa. Uczeni polscy rozstrzelani w Katyniu, Charkowie i Twerze. „Analecta”. Z. 2 (18), s. 58–59, 2000.
- ↑ Kazimierz Rudnicki. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 422.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 266.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 366.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 224.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 56, 201.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 329, 969.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 80. [dostęp 2014-10-27].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Kazimierz Rudnicki. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 154, poz. 631.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.