Kazimierz Skuras

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Skuras
major major
Data i miejsce urodzenia

29 października 1915
Warszawa

Data i miejsce śmierci

7 października 1989
Gdynia

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Stanowiska

komendant Rejonowej Komendy Uzupełnień w Gdyni

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”
Odznaka Grunwaldzka
Grób Kazimierza Skurasa na cmentarzu Witomińskim

Kazimierz Skuras (ur. 29 października 1915 w Warszawie, zm. 7 października 1989 w Gdyni) – major Wojska Polskiego, uczestnik walk w II wojnie światowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W 1937 powołany został do odbycia służby wojskowej. Ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 9 DP przy 22 Pułku Piechoty w Siedlcach oraz odbył praktykę w 35 Pułku Piechoty w garnizonie Brześć. Zwolniony do rezerwy po odbyciu rocznej służby.

W kwietniu 1939 został zmobilizowany i powołany do 35 Pułku Piechoty. W chwili rozpoczęcia wojny był w składzie 35 Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem na stanowisku zastępcy dowódcy plutonu, a następnie dowódcą plutonu w kompanii kolarzy. Brał udział w walkach pod Koronowem, bitwą nad Bzurą (Sochaczew) i Palmirami. Podczas walk został kontuzjowany i dostał się do niewoli niemieckiej, przewieziony do obozu jenieckiego „Hohenstein” Stalag I B (dziś Królikowo koło Olsztynka, województwo warmińsko-mazurskie), w którym przebywał do 22 sierpnia 1940.

Po powrocie ze Stalagu, przez okres pozostałych lat wojny najpierw przebywał w Warszawie do czerwca 1944, a następnie w Zakopanem.

22 marca 1945 ponownie został wcielony do służby i w stopniu starszego sierżanta pełnił służbę zawodową w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Ostrowcu Świętokrzyskim. Następnie został wyznaczony na stanowisko kierownika Referatu Mobilizacji i Poboru w Gdyńskiej Rejonowej Komendzie Uzupełnień.

Od dnia 15 listopada 1948 do 19 listopada 1949 był komendantem Gdyńskiej Rejonowej Komendy Uzupełnień.

Przeniesiony do rezerwy rozkazem personalnym Ministra Obrony Narodowej nr 247 z dnia 12 kwietnia 1950.

W latach 1952–1953 był pracownikiem działu zaopatrzenia w Polskich Liniach Oceanicznych w Gdyni. Pomiędzy 1953 a 1955 sprawował funkcję przewodniczącego zarządu Spółdzielni Pracy im. Marcelego Nowotki w Gdyni, od 1 czerwca 1964 pełnił funkcję dyrektora administracyjno-finansowego w Szpitalu Morskim Gdynia-Redłowo. Pochowany na cmentarzu Witomińskim (kwatera 27-10-14)[1].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Stanowiska[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych. [dostęp 2014-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-07)].