Kazimierz Sobczak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Sobczak
Ilustracja
Kazimierz Sobczak w latach 60.
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1923
Winna Góra

Data i miejsce śmierci

9 lutego 2004
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1945–1990

Siły zbrojne

Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

Wojskowa Akademia Polityczna im. Feliksa Dzierżyńskiego, Wojskowy Instytut Historyczny

Stanowiska

profesor, komendant

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Kazimierz Sobczak (ur. 13 lutego 1923 w Winnej Górze, zm. 9 lutego 2004[1]) – polski historyk wojskowości i dziejów najnowszych, profesor nauk humanistycznych, pułkownik ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1945 w Ludowym Wojsku Polskim. W latach 1945–1947 służył w Marynarce Wojennej jako sternik[2]. W 1949 ukończył Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych[2]. Pracował jako wykładowca w Oficerskiej Szkole Broni Pancernej (do 1951). Absolwent Wojskowej Akademii Politycznej (1959)[2]. Wykładowca Wojskowej Akademii Politycznej od 1954, kierownik cyklu historii wojskowości (1955–1957), zastępca szefa Katedry Historii Wojskowości (1960–1968). Doktorat w 1961 pod kierunkiem Stanisława Herbsta, habilitacja w 1967, profesor nadzwyczajny w 1972, profesor zwyczajny w 1982.

W latach 1968–1970 prodziekan, a następnie w latach 1970–1977 dziekan/komendant Wydziału Historyczno-Politycznego Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego. W latach 1977–1981 dziekan/komendant Wydziału Nauk Politycznych WAP. Był również członkiem Rady Naukowej WAP. W latach 1981–1990 komendant i profesor Wojskowego Instytutu Historycznego im. Wandy Wasilewskiej.

Członek Rady Naukowej Wojskowego Instytutu Historycznego. Wieloletni członek kolegiów redakcyjnych periodyków: „Z Pola Walki”, „Wojskowego Przeglądu Historycznego”, „Wiadomości Historycznych”, „Miesięcznika Literackiego”. Przewodniczący Kolegium Redakcyjnego Encyklopedii II wojny światowej (1970–1975), przewodniczący komitetu redakcyjnego polskiego wydania dzieła historycznego redakcji wojskowych krajów socjalistycznych Druga Wojna Światowa (1983–1987). Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego Encyklopedii Miejsc Pamięci Narodowej (1986). Członek Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk (od 1970). Członek Polsko-Radzieckiej Komisji Historycznej Komitetu Nauk Historycznych PAN. Członek rad naukowych: Instytutu Historii PAN (1970–1984), Instytutu Krajów Socjalistycznych PAN, Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, Instytutu Historii Ruchu Robotniczego przy KC PZPR, Akademii Nauk Społecznych przy KC PZPR. W październiku 1981 powołany przez Plenum Komitetu Centralnego PZPR w skład Zespołu dla przygotowania naukowej syntezy dziejów polskiego ruchu robotniczego[3].

Członek polsko-radzieckiej Komisji ds. Współpracy w dziedzinie Nauk Społecznych PAN oraz Akademii Nauk ZSRR, członek Międzynarodowego Komitetu Redakcyjnego Akademii Nauk krajów RWPG ds. przygotowania tematu Geneza II wojny światowej. Dokumenty i komentarze. Przewodniczący redakcji polskiej tegoż wydawnictwa (od 1986). Członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa (1988–1990). Członek Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego (1986–1989). W 1989 wchodził w skład Obywatelskiego Komitetu ds. Rewaloryzacji Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie, któremu przewodniczył gen. bryg. pil. Stanisław Skalski[4].

Służbę wojskową zakończył w 1990 r.

Członek Polskiego Towarzystwa Historycznego (od 1960), Stowarzyszenia Archiwistów Polskich (od 1984), Międzynarodowej Komisji Historii Wojskowości (od 1984 przewodniczący Polskiej Komisji). Członek PPR (1945–1948) oraz PZPR (1948–1990). Członek Zespołu Historyków przy KC PZPR (od 1970 r.). Autor ok. 350 prac bibliograficznych z zakresu historii wojskowości, w szczególności walk LWP w latach 1943–1945.

Na emeryturze był nauczycielem akademickim w Prywatnej Wyższej Szkole Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych w Warszawie[5], a także w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku.

Od 1951 mieszkał w Warszawie[2]. Był żonaty z Krystyną Sobczak z domu Mazurowicz (1933-2020). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera EII-4-1)[6].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Rola Feliksa Dzierżyńskiego w dziejach polskiego i rosyjskiego ruchu robotniczego, [w:] Sześćdziesiąt lat Wielkiego Października. Materiały z ogólnowojskowej konferencji naukowej poświęconej rocznicy Wielkiej Rewolucji Październikowej, Warszawa, Wojskowa Akademia Polityczna, 1978

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze, cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2021-07-01] (pol.).
  2. a b c d e Warszawski Kalendarz Ilustrowany 1966. Warszawa: Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika „Stolica”, 1965, s. 94.
  3. „Trybuna Robotnicza”, nr 208, 19 października 1981, s. 2.
  4. Ważny element edukacji historycznej, [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 196, 24 sierpnia 1989, s. 1–2.
  5. Zasłużeni wykładowcy. pwsbia.edu.pl. [dostęp 2020-04-11].
  6. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
  7. 40-lecie ludowego Wojska Polskiego. „Nowiny”, s. 2, nr 240 z 11 października 1983. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce. Zagadnienia polityczne i organizacyjne 1944–1970, Warszawa 2007, s. 569, przyp. 137.
  • Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1210

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Publikacje Kazimierza Sobczaka w katalogu Biblioteki Narodowej [1]