Kazimierz Szcześniak

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Szcześniak
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1885
Gałęzów

Data i miejsce śmierci

22 października 1945
Tel Awiw

Przebieg służby
Lata służby

do 1933 i 1939–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

62 Pułk Piechoty
79 Pułk Piechoty
PKU Szamotuły

Stanowiska

dowódca batalionu
komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Kazimierz Szcześniak (ur. 20 lutego 1885 w Gałęzowie[1] pow. wrzesiński, zm. 22 października 1945 w Tel Awiwie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Szcześniak w czasie powstania wielkopolskiego

Był synem Wawrzyńca i Stanisławy z Klikamrów[2]. Ukończył Szkołę Rolniczą w Bojanowie (1904) i seminarium nauczycielskie w Rawiczu (1906)[3].

Z zawodu był nauczycielem, przed I wojną światową pracował w szkole we Wiosce. Po wybuchu I wojny światowej zmobilizowany do wojska niemieckiego walczył na froncie wschodnim i zachodnim. Był dwukrotnie ranny i zatruty gazem. Po zakończeniu wojny włączył się do Powstania Wielkopolskiego obejmując dowództwo powstańczej kompanii w Wielichowie. Brał udział m.in. w walkach o Kargowę (11/12 lutego 1919).

14 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej. Był wówczas oficerem 62 pułku piechoty[4]. 1 czerwca 1921 roku pełnił nadal pełnił służbę w 62 pułku piechoty[5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 517. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był w dalszym ciągu 62 pp[6]. W okresie międzywojennym kontynuował służbę w 62 pułku piechoty w Bydgoszczy zajmując w nim stanowiska referenta wyszkolenia i kwatermistrza. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[7]. W latach 1923–1925 był dowódcą I batalionu[8][9][10]. W 1928 roku był dowódcą III batalionu 79 pułku piechoty w Słonimiu[11]. 23 stycznia 1929 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W marcu tego roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Komendy Placu Brześć nad Bugiem na stanowisko referenta bezpieczeństwa[13]. W marcu 1930 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Szamotuły na stanowisko komendanta[14][15]. Z dniem 28 lutego 1933 roku został przeniesiony w stan spoczynku[16]. Mieszkał w Gnieźnie[17].

Walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Został ciężko ranny w walkach pod Garwolinem, a następnie ewakuowany do Rumunii. W 1940 roku przedostał się do Palestyny, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego. W 1945 roku pozostawał w Rezerwie Oficerskiej Jednostek Wojska na Środkowym Wschodzie. Wskutek odnowienia się ran ciężko zachorował i zmarł 22 października 1945 roku w szpitalu w Tel Awiwie. Został pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym w Ramli[18].

Żonaty ze Stanisławą z Jankowskich, miał córkę Zofię (ur. 1913)[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 275, tu podano, że urodził w miejscowości Gałżewicze, w woj. poznańskim.
  2. ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 145.
  3. ↑ a b c d Kazimierz Szcześniak [online], www.powiatwolsztyn.pl [dostęp 2018-04-08].
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1067.
  5. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 184, 903.
  6. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 36.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 551.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 302, 404.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 272, 348.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 272.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 93, 171.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1929 roku, s. 3.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 101.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22, 524.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 31 grudnia 1932 roku, s. 469.
  17. ↑ a b M.P. z 1933 r. nr 294, poz. 322 „za udział w Powstaniu Wielkopolskim i pracę społeczną”.
  18. ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 275.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 995.
  20. ↑ M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 77.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Szcześniak&oldid=73541680”