Kazimierz Tarłowski
.JPG) Kazimierz Tarłowski (1940) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
ok. 1943 |
Kazimierz Tarłowski (ur. 25 lutego 1915 w Krakowie, zm. ok. 1943 w Auschwitz[1]) – polski tenisista i hokeista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Startował z sukcesami w mistrzostwach Polski: w 1935 i 1936 w finale uległ Józefowi Hebdzie, w finale 16. krajowych mistrzostw Polski w 1937 pokonał tego zawodnika 6:2, 6:1, 3:6, 6:1[2].
Decyzją komisji sportowej PZLT z 20 lipca 1937 zawodnicy Klubu Sportowego Pogoń Katowice Kazimierz Tarłowski i Walenty Bratek zostali ukarani dyskwalifikacją na okres 18 miesięcy, tj. do 20 stycznia 1939, za swoje zachowanie podczas meczu przeciwko tenisowej parze rumuńskiej w meczu w Czerniowcach, gdzie obaj wyszli na kort w stanie nietrzeźwym, a podczas gry zachowywali się niewłaściwie, używając m.in. obelżywych słów[3].
Poza trenowaniem tenisa, w porze zimowej uprawiał hokej na lodzie, był bramkarzem klubu Dąb Katowice, reprezentacji Śląska i reprezentacji Polski[4].
W czerwcu 1941 jego żoną została Irena Chrzanowska[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strona Muzeum Historii Katowic. mhk.katowice.pl. [dostęp 2020-10-10].
- ↑ Tarłowski mistrzem Polski w tenisie. „Gazeta Lwowska”. Nr 141, s. 2, 26 czerwca 1937.
- ↑ Dyskwalifikacja Tarłowskiego i Bratka na półtora roku. „Nowy Dziennik”. Nr 200, s. 8, Nr 200 z 21 lipca 1937.
- ↑ Kazimierz Tarłowski. „Katolik”. Nr 282, s. 6, 9 grudnia 1937.
- ↑ Ślub Kazimierza Tarłowskiego z Ireną Chrzanowską. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2015-11-06].
| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy | |
| Trener |
