Kazimierz Wyderko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Wyderko
Ilustracja
Kazimierz Wyderko (przed 1934)
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1896
Kraków

Data i miejsce śmierci

4 czerwca 1970
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

od 1914

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

41 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Kazimierz Wyderko[1] vel Wyderka[2] (ur. 5 lutego 1896 w Krakowie, zm. 4 czerwca 1970 tamże) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie pracownika Magistratu w Krakowie Marcina (1855–1922) i Julii z d. Ślisz (1853–1926)[1][3]. Był starszym bratem Stanisława Józefa, podpułkownika Wojska Polskiego[4][5]. W 1914 złożył maturę w c. k. Gimnazjum św. Jacka w Krakowie razem z Rudolfem Brandysem, Janem Pindela-Emisarskim, Marianem Luzarem i Czesławem Parczyńskim[6].

Służył w 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej w Warszawie[7]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 154. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W listopadzie 1925 został przesunięty ze stanowiska dowódcy I batalionu na stanowisko kwatermistrza[9][10]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy baonu[11]. W styczniu 1931 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy Batalionu KOP „Borszczów”[12][13]. 14 grudnia 1931 został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 14. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. Z dniem 28 sierpnia 1932 został przeniesiony z KOP do 9 Pułk Piechoty Legionów w Zamościu[15][16]. W 1937 został przeniesiony do 41 Pułku Piechoty w Suwałkach na stanowisko dowódcy pułku. Na jego czele walczył w kampanii wrześniowej 1939. Około 10 września pod Ryczywołem dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II A Prenzlau[17].

Po uwolnieniu z niewoli powrócił do kraju, został przyjęty do Wojska Polskiego, zweryfikowany w stopniu pułkownika piechoty i wyznaczony na stanowisko dowódcy pułku. Po rozpoczęciu czystek w wojsku został przeniesiony do rezerwy.

Zmarł 4 czerwca 1970 w Krakowie[2]. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Rakowickim (kwatera XIV B-płd-32)[3].

Kazimierz był żonaty z Marią (1897–1988), z którą miał dwóch synów: Bohdana (1921–1976) i Andrzeja (ur. 1926)[3][16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Kolekcja VM ↓, s. 1.
  2. a b Kazimierz Wyderka ↓.
  3. a b c Lokalizator grobów. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. [dostęp 2020-10-02]..
  4. Stanisław Wyderka ↓.
  5. Kazimierz Wyderka ↓, tu podano, że ojciec Kazimierza i Stanisława miał na imię Marcin.
  6. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 79, 83, jako Stanisław Wyderka.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 214, 351.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 127 z 27 listopada 1925 roku, s. 689.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 52, 176.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 210.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 30.
  13. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 905.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 15 grudnia 1931 roku, s. 397.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 439.
  16. a b Kolekcja VM ↓, s. 2.
  17. Straty ↓.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 18.
  19. Lewicki 1929 ↓, s. 58, jako Kazimierz Wyderka.
  20. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  21. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922 roku, s. 669 „za udział w b. Legionach Polskich”.
  22. a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25.
  23. M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  24. M.P. z 1928 r. nr 65, po. 89 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  25. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 52.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]