Ken Doherty (snookerzysta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ken Doherty
Ilustracja
Pseudonim

the Darlin’ of Dublin, Krafty Ken, Ken-do

Data i miejsce urodzenia

17 września 1969
Dublin

Gra zawodowa

od 1990

Najwyższy ranking

2 (2006/2007)

Bieżący ranking 76 (stan na 2023-10-30 aktualizacja)
Najwyższy break

147 (2012)

Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe

6

Nierankingowe

3

Mistrz świata

1997

Grand Prix

2000

Malta Cup

2006

Welsh Open

1993, 2001

Masters

2001

Thailand Masters

2001

Pot Black

2007

Ken Doherty (ur. 17 września 1969 w Dublinie) – irlandzki snookerzysta, mistrz świata z 1997 roku. Plasuje się na 22. miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 358[1].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W gronie profesjonalistów od 1990, pierwszy Irlandczyk z tytułem mistrza świata (1997, po zwycięstwie w finale nad Stephenem Hendrym). Był także w finałach mistrzostw świata w 1998 (przegrał z Johnem Higginsem) i 2003 (przegrał z Markiem Williamsem, w półfinale pokonał Paula Huntera).

W roku 2000, podczas finału turnieju Masters przeciw Matthew Stevensowi, atakując w 15 frejmie maksymalny break, spudłował ostatnią bilę – czarną stojącą na swym nominalnym punkcie otrzymując jedynie 140 punktów[2]. Maksymalnego brejka wbił 24 sierpnia 2012 meczu z Julianem Treiberem w turnieju Paul Hunter Classic.

Do końca sezonu 2011/2012, zapisał na swoim koncie 285 breaków stupunktowych. Przez całą swoją karierę Ken Doherty zarobił (w turniejach) około 3 miliony funtów. Swojego pierwszego, oficjalnego w karierze zawodowej maksymalnego breaka (147 punktów) wbił w 2012 roku w odbywającym się w Berlinie turnieju Paul Hunter Classic.

Ważniejsze zwycięstwa Kena Doherty’ego[edytuj | edytuj kod]

Porównanie z innymi mistrzami świata[edytuj | edytuj kod]

 Główny artykuł: Mistrzowie świata w snookerze.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 100+ Centuries, snookerinfo (ang.).
  2. Ken Doherty 140 Masters Snooker Championship 2000 [online], snookervdos.blogspot.com [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]