Kenzaburō Ōe
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 31 stycznia 1935 Ōse |
|
| Narodowość | japońska |
|
| Język | japoński | |
| Alma Mater | Uniwersytet Tokijski | |
| Okres | od 1957 | |
| Gatunki | powieść, esej | |
Kenzaburō Ōe (jap. 大江健三郎 Ōe Kenzaburō, ur. 31 stycznia 1935 we wsi Ōse w Japonii) – japoński prozaik i eseista, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1994[1], aktywista ruchu antynuklearnego[2].
Urodził się w wiosce Ōse (dzisiejsze Uchiko) na wyspie Sikoku. W wieku 18 lat przeniósł się do Tokio, aby studiować literaturę francuską. Przez pierwsze lata swojej kariery literackiej pozostawał pod wpływem egzystencjalistów.
Na jego twórczość ogromny wpływ miały przeżycia związane z wychowaniem syna, Hikari, urodzonego z wadą mózgu. W całej jego późniejszej twórczości przewijają się wątki odpowiedzialności za pielęgnację niedorozwiniętego chłopca.
Przypisy
Bibliografia[edytuj]
Książki wydane w języku polskim:
- Futbol ery Man'en, przeł. z jap. Mikołaj Melanowicz, Warszawa: Wilga, 1995, ISBN 83-901029-8-6
- Zerwać pąki, zabić dzieci, przekł. Jan Rybicki, Warszawa : "Amber", 2004. ISBN 83-241-1772-5
- Sprawa osobista, przeł. Zofia Uhrynowska-Hanasz, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2005, ISBN 83-06-02977-1
|
|||||
