Ketmia lipowata
Wygląd
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ketmia lipowata | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Talipariti tiliaceum (L.) Fryxell Contr. Univ. Michigan Herb. 23:258. 2001[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||

Ketmia lipowata (Talipariti tiliaceum (L.) Fryxell) – gatunek krzewu z rodziny ślazowatych. Występuje na wybrzeżach tropikalnych całego świata dzięki nasionom zdolnym do pływania, stąd zwyczajowe nazwy typu beach hibiscus, sea hibiscus.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Krzew z wygiętymi, pokładającymi się na ziemi gałęziami. Niekiedy drzewo osiągające do 10 m wysokości.
- Liście
- Naprzemianległe, okrągławe, o długości do 20 cm. Nasada sercowata.
- Kwiaty
- Żółte lub pomarańczowe, do 12 cm średnicy. W środku ciemnopurpurowe. Kwiaty żyją tylko jeden dzień, w ciągu dnia ciemnieją.
- Owoce
- Jajowate, owłosione, ostro zakończone torebki o długości ok. 3 cm, zielone. W środku nasiona do 5 mm.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- Z włókien kory robi się liny, siatki, spódniczki z łyka.
- W krajach o tropikalnym klimacie jest uprawiany jako drzewo ozdobne[5].

Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-19] (ang.).
- ↑ The Plant List. [dostęp 2012-12-18].
- ↑ Talipariti tiliaceum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jens Rohwer: Atlas roślin tropikalnych. Warszawa: Horyzont, 2002. ISBN 83-7311-378-9.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):