Kia Bongo
Kia Bongo – samochód dostawczy klasy kompaktowej produkowany pod południowokoreańską marką Kia od 1980 roku. Od 2004 roku produkowana jest trzecia generacja modelu.
Pierwsza generacja[edytuj | edytuj kod]
 Kia Bongo I przed liftingiem | |
| Inne nazwy |
Kia K2400 |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
lipiec 1980 |
| Okres produkcji |
1980 – 1997 |
| Miejsce produkcji | |
| Następca |
Kia Bongo II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowy pick-up |
| Skrzynia biegów |
5-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
3995–4455 mm |
| Szerokość |
1620–1690 mm |
| Wysokość |
1850–1990 mm |
| Rozstaw osi |
2155 mm |
| Liczba miejsc |
3-6 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
.jpg)
Kia Bongo I została zaprezentowana po raz pierwszy w 1980 roku.
Model Bongo pojawił się w ofercie Kii jako niewielki samochód dostawczy stanowiący odpowiedź na podobnych rozmiarów konkurencyjny model Hyundai Porter. Podobnie jak on, Kia Bongo dostępna była jako skrzyniowy pick-up dostępny zarówno z dwudrzwiową, jak i czterodrzwiową kabiną pasażerską. Samochód szybko zdobył popularność w Korei Południowej[1].
Pojazd został zbudowany w ramach współpracy z japońską Mazdą jako bliźniacza konstrukcja wobec dostawczego Bongo Brawny[2], odróżniając się od niego odrębną stylizacją przedniej części nadwozia przy zachowaniu kluczowych cech stylizacji[3].
Popularną anegdotą, która nie znalazła oficjalnego potwierdzenia[4], jest twierdzenie jakoby nazwa Kii Bongo powstała w nawiązaniu do wieloletniego prezydenta Gabonu, Omara Bongo, którego kraj był w drugiej połowie XX wieku połączony silnymi więziami dyplomatycznymi z Koreą Południową[4].
Lifting[edytuj | edytuj kod]
W 1995 roku Kia Bongo I przeszła gruntowną restylizację nadwozia, która przyniosła zmiany w kształcie reflektorów oraz zderzaka. Ponadto, pojazd otrzymał też nowy kształt atrapy chłodnicy z nowym, owalnym logo producenta.
Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]
Kia Bongo pierwszej generacji była produkowana także z myślą o rynkach eksportowych. M.in. w wybranych krajach Ameryki Południowej jak Chile czy Peru pojazd nosił odrębną nazwę, Kia K2400[5].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L4 2.2l
- L4 2.7l
Druga generacja[edytuj | edytuj kod]
 europejska Kia K2700 przed liftingiem | |
| Inne nazwy |
Kia Bongo Frontier |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
kwiecień 1997 |
| Okres produkcji |
1997 – 2004 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Kia Bongo I |
| Następca |
Kia Bongo III |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2 i 4-drzwiowy pick-up |
| Skrzynia biegów |
6-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
4810 mm |
| Szerokość |
1740 mm |
| Wysokość |
1975 mm |
| Rozstaw osi |
2415 mm |
| Liczba miejsc |
3-6 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
.jpg)
Kia Bongo II została zaprezentowana po raz pierwszy w 1997 roku.
Po 17 latach produkcji pierwszej generacji Bongo, Kia przedstawiła zupełnie nową generację modelu skonstruowaną już bez udziału Mazdy jako samodzielna konstrukcja powiązana technicznie z dostawczym modelem Pregio[6].
Samochód zachował charakterystyczną koncepcję poprzednika, z jednobryłową kabiną pasażerską ze schowaną pod nią zarówno przednią osią, jak i jednostką napędową. Linia okien w drzwiach przednich zyskała zagiętą, nieregularną formę[7], za to kabina pasażerska dalej dostępna była w konfiguracji dwu- lub czterodrzwiowej.
Lifting[edytuj | edytuj kod]
W 2001 roku Kia Bongo drugiej generacji przeszła obszerną modernizację nadwozia[8]. Charakterystyczne, nisko osadzone reflektory o prostokątnym kształcie zastąpiły większe, wyżej osadzone reflektory kwadratowe z ciemnymi wkładami, za to między nimi znalazła się duża, chromowana atrapa chłodnicy.
Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]
Druga generacja Kii Bongo była sprzedawana na jeszcze liczniejszych rynkach globalnych niż poprzednik. W Korei Południowej samochód otrzymał nazwę Kia Bongo Frontier[9], za to pod nazwą Kia Frontier oferowano go w Chile.
Jako Kia K2500/K2700 samochód oferowano m.in. na rynkach Europy[10], a także w Południowej Afryce[11].
Samochód zdobył dużą popularność na rynku polskim wśród np. drobnych przedsiębiorstw budowlanych i miejskich zakładów komunalnych, zyskując nieformalny przydomek kijanka[12].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L4 2.7l
- L4 3.0l
Trzecia generacja[edytuj | edytuj kod]
 europejska Kia K2500 przed liftingiem | |
| Inne nazwy |
Kia Frontier |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
styczeń 2004 |
| Okres produkcji |
od 2004 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Kia Bongo II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
5-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
4825 mm |
| Szerokość |
1740 mm |
| Wysokość |
1975 mm |
| Rozstaw osi |
2415 mm |
| Liczba miejsc |
3–6 |
| Ładowność |
1000 kg |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Konkurencja | |
.jpg)
Kia Bongo III została zaprezentowana po raz pierwszy w 2004 roku.
Trzecia generacja Bongo powstała tym razem jako wspólna konstrukcja Kii i Hyundaia, zbudowana w ramach powstałego 5 lat wcześniej koncernu tworzonego w ramach fuzji tych przedsiębiorstw. Podobnie jak bliźniaczy Hyundai Porter, samochód zyskał charakterystyczne obłe proporcje kabiny pasażerskiej.
W stosunku do poprzednika, Kia Bongo trzeciej generacji wyróżniała się podłużnymi, wysoko umieszczonymi reflektorami, a także wyżej poprowadzoną linią szyby czołowej, a także okien bocznych. Pod kątem technicznym pojazd zyskał dopracowany układ kierowniczy i hamulcowy, a także poprawił zwrotność[13].
Lifting[edytuj | edytuj kod]
W listopadzie 2013 roku, po 9 latach dotychczasowego cyklu produkcyjnego, Kia Bongo trzeciej generacji przeszła obszerną restylizację[14]. Pod kątem wizualnym samochód otrzymał charakterystyczną atrapę chłodnicy w stylu nowszych samochodów osobowych, a także ciemne wkłady reflektorów i odświeżony zderzak.
W kabinie pasażerskiej pojawiło się jednoramienne koło kierownicy podobne do modelu Picanto ze standardową poduszką powietrzną, a także nowe materiały wykończeniowe kokpitu i bogatsze elementy wyposażenia[14]. Jednostki napędowe z kolei dostosowano do nowych norm emisji i udoskonalono ich ekonomię jazdy.
Travello[edytuj | edytuj kod]
Specjalnie z myślą o rynku Indonezji, Kia opracowała osobowy wariant typu van o nazwie Kia Travello[15]. Samochód przyjął rolę następcy modelu Pregio, nawiązując do niego takim samym kształtem tylnych lamp i kształtem bryły nadwozia.
Bongo EV[edytuj | edytuj kod]
W kwietniu 2020 roku Kia przedstawiła elektryczny wariant Kia Bongo EV zbudowany specjalnie z myślą o wewnętrznym rynku południowokoreańskim podobnie jak bliźniaczy Hyundai Porter Electric[16]. Pod kątem wizualnym samochód otrzymał inny wygląd przedniego zderzaka, a także zmodyfikowane wkłady reflektorów. Układ napędowy złożył się z baterii o pojemności 58,8 kWh, rozwijając maksymalnie 184 KM i 211 kilometrów na jednym ładowaniu[17].
Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]
W pierwszych latach produkcji, Kia Bongo trzeciej generacji była oferowana na równie licznych rynkach globalnych. Jako Kia K2500/K2700 samochód był oferowany zarówno w Afryce, jak i Australii[13] czy Europie, gdzie ponownie stanowiła budżetową alternatywę dla większych pojazdów dostawczych europejskich producentów[18]. W ramach nowej taktyki marketingowej, samochody dostawcze Kii zniknęły ze sprzedaży[19] w regionie europejsko-australijskim między 2008 a 2012 rokiem[20].
Pod nazwą Kia Kaon samochód trafił do oferty producenta w Tajwanie[21], z kolei jako Kia Jumbo producent oferował go w Tajlandii do 2011 roku, później przemianowując go na K2500[22]. Podobnie jak poprzednik, w Chile pojazd poownie otrzymał nazwę Kia Frontier[23].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L4 2.4l
- L4 3.0l
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Od stalowych rur do SUV-ów. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).
- ↑ Mazda Bongo Brawny. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).
- ↑ Mazda Bongo Brawny Van Review (Fourth Generation). [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ a b The origin of the Bongo. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ Kia K2400. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ Kia Pregio. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ Kia Bongo FrontierSuper Cab 2.7 D MT (1997–2000). [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ 2001 Kia K2700 First generation facelift Engine Oil Capacity. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ 1997 Kia Bongo Frontier (K2700) 1 ton CRDi King Cab 4*2(2WD). [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ Kia K2700 historia. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).
- ↑ Versatile Kia K2700 Makes Light Work Of Any Task. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ Kia K 2700 - tani i dobry. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).
- ↑ a b New Kia K2700 makes its mark. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ a b Kia Bongo 2014 – Utilitário ganha airbag e parte de R$ 63,900. [dostęp 2020-12-13]. (port.).
- ↑ Review KIA Travello 2006: Paket Lengkap Untuk Pebisnis Travel dan Sewa Mobil. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ Cargo trucks in Korea going green. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ Kia's latest electric vehicle is a K2700 truck. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ Kia K2500 i K2700. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).
- ↑ Oto samochody Kia, którymi nie pojeździcie. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).
- ↑ Kia Australia wants vans and trucks again. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
- ↑ Kia Kaon. [dostęp 2020-12-13]. (chiń.).
- ↑ Kia K2500 รุ่นล่าสุด. [dostęp 2020-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-29)]. (taj.).
- ↑ Camioneta KIA Nueva Frontier 2019. [dostęp 2020-12-13]. (hiszp.).