Kiełczyna
Na mapach: 
50°39′59″N 21°14′46″E/50,666389 21,246111
50°39′59″N 21°14′46″E/50,666389 21,246111| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
422[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
28-210[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSZ |
| SIMC |
0788258[4] |
Położenie na mapie gminy Bogoria  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu staszowskiego  | |
| 50°39′59″N 21°14′46″E/50,666389 21,246111[1]
| |
Kiełczyna – wieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria[4][6].
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 757 z Opatowa do Stopnicy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Współczesne części wsi[edytuj | edytuj kod]
Poniżej w tabeli 1 integralne części wsi Kiełczyna (0788258) z aktualnie przypisanym im numerem SIMC (zgodnym z Systemem Identyfikatorów i Nazw Miejscowości) z katalogu TERYT (Krajowego Rejestru Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju).
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0788264 | Buczyna | przysiółek |
| 0788270 | Gościniec | przysiółek |
| 0788287 | Kolonia Kiełczyna | przysiółek |
Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne[edytuj | edytuj kod]
W latach 70. ubiegłego wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Kiełczyny zawarty w tabeli 1.
Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[7] Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miastaNazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektuI. Gromada PRZYBOROWICE
- Kiełczyna
- Buczyna
- Gościniec
- Kiełczyna-Kolonia
- Kiełczyna Poduchowna
- Senderówka
- Skoczylas
- Ujazd Kiełczyński
- Buczyna — pole
- Gościniec — pole
- Góry Malanowicza — las, zarośla
- Kiełczyna-Kolonia — pole
- Mokry Smug — pole, łąka
- Nad Zapustą — pole
- Senderówka — pole
- Skoczylas — pole, las
- Ujazd Kiełczyński — pole
- Za Kościołem — pole
- Zapusta — łąka
- Zuchowiec — łąka, pole
Historia[edytuj | edytuj kod]
O kościele w Kiełczynie pisał w XV w. Jan Długosz. Była to w owym czasie budowla drewniana. W 1861 r. kościół spłonął, a na jego miejsce wzniesiono nowy murowany.
W XIX w. Kiełczyna była wsią z folwarkiem należącą do gminy Malkowice. Znajdowała się tu także wieś Kiełczyna Poduchowna. W 1827 r. miejscowość miała 16 domów i 99 mieszkańców, zaś w 1880 r. 21 domów i 120 mieszkańców. Było tu 298 morg ziemi dworskiej i 131 włościańskiej. W tym samym czasie Kiełczyna Poduchowna liczyła 17 domów, 100 mieszkańców i 52 morgi ziemi włościańskiej[8].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Najstarsza część cmentarza parafialnego została wpisana do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.847 z 19.10.1983)[9].
- Neoromański kościół pw. św. Mikołaja Biskupa wzniesiony w latach 1861-1869 na miejscu świątyni zniszczonej w pożarze 19 września 1861 r. Jest to budowla jednonawowa z czerwonej cegły, otynkowana wewnątrz i na zewnątrz. Na chórze znajdują się sześciogłosowe organy, które zakupiono w 1934 r. Zbudował je "organmistrz Jagodziński z Garbatki". Organy posiadają elektryczną dmuchawę oraz miech. Mają trzy głosy 8 stopowe: Bordun, Salicjonał, Pryncypał; dwa głosy 4 stopowe: Oktawa i Flet, oraz Mikstura, a także włącznik Tremolo. Kontuar (stół gry) umieszczony został w ten sposób, że osoba grająca siedzi przodem do ołtarza, a za plecami ma szafę organową.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 52932
- ↑ Wieś Kiełczyna w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-20] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 469 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Bogoria. Urząd Gminy Bogoria. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-03-20].
- ↑ Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 41, 77-96.
- ↑ Kiełczyna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 39.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 63 [dostęp 2018-02-11].
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880, Tom IV, s. 39
- Diecezja Sandomierska: Parafia pod wezwaniem Świętego Mikołaja Biskupa
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Integralne części wsi |
|
