Kinga Preis

Kinga Preis
	; Kinga Preis (2010)
Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1971 ; Wrocław
Zawód	aktorka
Lata aktywności	od 1994
	Zespół artystyczny
	Teatr Polski we Wrocławiu
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Odcisk dłoni Kingi Preis w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Kinga Anna Preis (ur. 31 sierpnia 1971 we Wrocławiu) – polska aktorka.

Za swoje teatralne wystąpienia i role filmowe zyskała wiele nagród. Jest m.in. sześciokrotną laureatką Polskiej Nagrody Filmowej za pierwszoplanowe role w filmach Cisza i Komornik oraz za drugoplanowe w filmach Wtorek, W ciemności, Pod Mocnym Aniołem i Jak najdalej stąd; zdobyła także 10 nominacji, przez co stała się najczęściej nagradzaną i nominowaną aktorką w historii tej nagrody. Jest także zdobywczynią Złotej Kaczki dla najlepszej aktorki roku (2001)^[1]. Za role w Poniedziałku, Ciszy i Komorniku otrzymała nagrody na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego nr II im. Piastów Śląskich z Oddziałami Mistrzostwa Sportowego we Wrocławiu^[2]. W 1996 ukończyła wrocławską filię PWST w Krakowie.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Jest aktorką Teatru Polskiego we Wrocławiu^[3]. W 1995 zagrała swoją pierwszą rolę, tytułową postać w Kasi z Heilbronnu (reż. Jerzy Jarocki)^[4]. W 1998 za występ w Poniedziałku otrzymała nagrodę dla aktorki drugoplanowej na 23. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 1999 roku otrzymała nagrodę główną na 20. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W latach 2000–2004 była laureatką Złotych Iglic, nagrody czytelników „Słowa Polskiego – Gazety Wrocławskiej”^[5]. W 2001 za rolę Mimi w Ciszy otrzymała nagrodę za pierwszoplanową rolę kobiecą na 26. FPFF w Gdyni^[4]. W 2002 zaśpiewała utwór „Psy Pawłowa” w spektaklu Kombinat w ramach 23. Przeglądu Piosenki Aktorskiej^[6].

W 2005 za występ w Komorniku otrzymała drugą w karierze nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą na 30. FPFF w Gdyni. W 2006 została laureatką Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego, przeznaczonej dla „młodych aktorów wyróżniających się wybitną indywidualnością”^[7]. W 2008 za rolę Wandy Boniszewskiej w spektaklu Stygmatyczka Sceny Fakty Teatru Telewizji została nagrodzona podczas VIII Festiwalu Teatru Telewizji Polskiej i Polskiego Radia „Dwa Teatry” w Sopocie^[8]. W tym samym roku zaczęła grać rolę Natalii Borowik, gospodynię księdza w serialu Ojciec Mateusz^[4].

Od 2010 jest ambasadorem Fundacji „Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci” we Wrocławiu.

W 2020 odebrała Telekamerę dla najlepszej aktorki^[9]^[10].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest córką austriackiego skrzypka, Rinaldo Preisa i Krystyny Preis, długoletniej pracownicy administracyjnej Opery Wrocławskiej^[11], córki tancerki baletowej Marii Pipkowej^[12]. Rodzice aktorki rozwiedli się, gdy Rinaldo Preis podjął decyzję o przeprowadzce do NRD; zmarł, kiedy Kinga Preis miała siedem lat^[13].

Jej partnerem życiowym jest Piotr Borowiec, operator filmowy^[14]^[15]. Ma syna, Antoniego^[16].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złoty Krzyż Zasługi (28 września 2010)^[17],
Brązowy Krzyż Zasługi (5 lipca 2004)^[18],
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (21 marca 2011)^[19],
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (3 stycznia 2006)^[19],
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (2002)^[20].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

1996: Opowieści weekendowe: Niepisane prawa – Jolanta
1997: Pokój 107 – Zośka
1997: Farba – Majka
1998: Poniedziałek – Renata
1998: Dom Pirków – matka Pirków
1999: Wrota Europy – Hala
2000–2001: Przeprowadzki – Róża Szczygieł
2000: Twarze i maski – Agnieszka Horn
2000: To ja, złodziej – matka Pyzy, prostytutka
2001: Wtorek – Renata
2001: Cisza – Mimi
2003: Symetria – żona Dawida
2004: Nigdy w życiu! – Kinga
2004: Kryminalni – Teresa Nowacka (odc. 12)
2005: Defekt – Malcowa, żona Szymka
2005: Przybyli ułani – Jadźka, żona Mariana
2005: Karol. Człowiek, który został papieżem – matka Józefa
2005: Komornik – Gosia Bednarek
2005: Boża podszewka II – Maryśka Jurewicz-Lulewicz
2006: Statyści – Bożena Popławska-Ochman
2006: Fundacja – Kazia
2006: Samotność w sieci – Iwona, przyjaciółka Ewy
2006: Samotność w sieci – Iwona, przyjaciółka Ewy
2006: Co słonko widziało – brunetka
2007: Ogród Luizy – psycholog Anna Świątek
2007: Regina – Anna Raj, siostra Reginy
2008: Cztery noce z Anną – Anna P.
2008: Jeszcze raz – Grażyna
2008: Rysa – Zosia
od 2008: Ojciec Mateusz – Natalia Borowik, gospodyni księdza
2009: Dom zły – Bożena Dziabasowa
2009: Idealny facet dla mojej dziewczyny – Plesicowa
2010: Milion dolarów – Bożenka
2010: Joanna – Staszka Kopeć
2010: Nie ten człowiek – klientka w sklepie akwarystycznym
2011: Róża – Amelia
2011: Sala samobójców – psychiatra Karolina
2011: W ciemności – Wanda Socha
2011: Instynkt – Karlikowa (odc. 9)
2012: Ja to mam szczęście! – Joanna Polak
2013: Mazurek – Urszula
2013: Prawo Agaty – Alicja Romaniuk (odc. 50)
2013: Bez tajemnic – Magda, córka Janiny (odc. 2, 17, 32)
2014: Bogowie – matka Ewki
2014: Pod Mocnym Aniołem – Mania
2014–2015: Krew z krwi 2 – prokurator Reszke
2015: Córki dancingu – wokalistka Krysia
2016: Wszystko gra – Roma
2016: Kaprys losu – Zuzanna Zawada
2018: Plan B – Natalia
2018: Pułapka – prokurator Natalia Różańska
2018: 53 wojny – Krystyna
2019–2020: Stulecie Winnych – Bronisława Winna
2019: Mały grand hotel – Viola
2020: Jak najdalej stąd – matka Oli
2021: Rysa^[21] – patolog Grażyna Walińska
2021: Zupa nic – Elżbieta Makowska, matka Marty i Kasi

Dubbing[edytuj | edytuj kod]

2009: Włatcy móch: Ćmoki, czopki i mondzioły –
- Jowita,
- Sandra
2015: W głowie się nie mieści – Smutek
2017: Smerfy: Poszukiwacze zaginionej wioski – Wierzbina

Teatr Telewizji[edytuj | edytuj kod]

1995: Kasia z Heilbronnu, czyli próba ognia – jako Kasia, przeniesienie spektaklu z Teatru Polskiego we Wrocławiu (Scena na Świebodzkim)
2000: 10 pięter – jako Lidka
2001: Przypadek Klary – jako Klara
2001: Pielgrzymi – jako Artystka
2007: Inka 1946 – jako Maria
2008: Stygmatyczka (Scena Faktu) – jako Wanda Boniszewska
2008: Golgota wrocławska – jako Róża Szwejcer

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

1999: Nick Cave i przyjaciele W moich ramionach – śpiew w utworze „Przekleństwo Millhaven”^[22]
2000: Ballady morderców (wydawca: Studio K2) wraz z Mariuszem Drężkiem na podstawie Murder Ballads (Nick Cave and the Bad Seeds)^[23]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Orzeł
- Najlepsza główna rola kobieca:
  - 2002: Cisza
  - 2006: Komornik
- Najlepsza drugoplanowa rola kobieca:
  - 2003: Wtorek
  - 2012: W ciemności
  - 2015: Pod Mocnym Aniołem
  - 2021: Jak najdalej stąd
Nagroda na FPFF w Gdyni
- Pierwszoplanowa rola kobieca:
  - 2001: Cisza
- Drugoplanowa rola kobieca:
  - 1998: Poniedziałek
  - 2005: Komornik
Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego
- 2006: Komornik

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Złote Kaczki. filmweb.pl. [dostęp 2012-08-22].
↑ Znani absolwenci. lo2.wroc.pl [dostęp 2019-11-26].
↑ Kinga Preis. [w:] Zespół artystyczny [on-line]. teatrpolski.wroc.pl. [dostęp 2012-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-28)].
↑ ^a ^b ^c https://www.kobieta.pl/artykul/kinga-preis-artytka-glamour-2012
↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 715.
↑ Republika. republika.art.pl. [dostęp 2012-08-22].
↑ Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego – laureaci. nagrodacybulskiego.pl. [dostęp 2012-08-22].
↑ Teatr Tv. Stygmatyczka. www.filmpolski.pl. [dostęp 2011-05-25].
↑ https://telekamery.pl/galerie/telekamery-2020-laureaci/
↑ Kinga Preis ulubioną aktorką Polaków. Kim jest laureatka Telekamery 2020?, plejada.pl [dostęp 2020-02-03] (pol.).
↑ O Kindze Preis. Ciekawostki online. [dostęp 2021-08-21].
↑ Sławomir Pietras: Z głębi teatralnego klanu. E-teatr, 2015-03-24. [dostęp 2021-08-25].
↑ Paweł Gzyl: Kinga Preis nie wygląda jak miss i wcale tego nie żałuje. Gazeta Krakowska, 2016-11-12. [dostęp 2021-08-25].
↑ Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 19, 12 maja 2016, s. 16–17.
↑ „Swojego Oscara już mam”. styl.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-14)]., Pani nr 04/2012, s. 39–45, www.styl.pl.
↑ https://www.kobieta.pl/artykul/kinga-preis-z-rodzina-na-telefon
↑ M.P. z 2011 r. nr 2, poz. 18 „za zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej”.
↑ M.P. z 2005 r. nr 8, poz. 109 „za zasługi w pracy artystycznej”.
↑ ^a ^b MKiDN – Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [dostęp 2020-04-05] (pol.).
↑ Kinga Preis, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2020-04-05] .
↑ Układ serial AXN Polsat premiera Igor Brejdygant premiera serial Rysy, wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-12-29] (pol.).
↑ Nick Cave I Przyjaciele: W Moich Ramionach. allmusic.com. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).
↑ Kinga Preis & Mariusz Drężek – Ballady Morderców. discogs.com. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kinga Preis w bazie IMDb (ang.)
Kinga Preis w bazie Filmweb
Kinga Preis w bazie filmpolski.pl
Kinga Preis, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
Kinga Preis w serwisie Culture.pl

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Kinga Preis, kolekcjonerka filmowych Orłów (zdjęcia) na portalu gazeta.pl

[1] Złote Kaczki. filmweb.pl. [dostęp 2012-08-22].

[2] Znani absolwenci. lo2.wroc.pl [dostęp 2019-11-26].

[3] Kinga Preis. [w:] Zespół artystyczny [on-line]. teatrpolski.wroc.pl. [dostęp 2012-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-28)].

[kpr1-4] ttps://www.kobieta.pl/artykul/kinga-preis-artytka-glamour-2012

[5] Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 715.

[6] Republika. republika.art.pl. [dostęp 2012-08-22].

[7] Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego – laureaci. nagrodacybulskiego.pl. [dostęp 2012-08-22].

[8] Teatr Tv. Stygmatyczka. www.filmpolski.pl. [dostęp 2011-05-25].

[9] ttps://telekamery.pl/galerie/telekamery-2020-laureaci/

[10] Kinga Preis ulubioną aktorką Polaków. Kim jest laureatka Telekamery 2020?, plejada.pl [dostęp 2020-02-03] (pol.).

[11] O Kindze Preis. Ciekawostki online. [dostęp 2021-08-21].

[12] Sławomir Pietras: Z głębi teatralnego klanu. E-teatr, 2015-03-24. [dostęp 2021-08-25].

[13] Paweł Gzyl: Kinga Preis nie wygląda jak miss i wcale tego nie żałuje. Gazeta Krakowska, 2016-11-12. [dostęp 2021-08-25].

[14] Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 19, 12 maja 2016, s. 16–17.

[15] „Swojego Oscara już mam”. styl.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-14)]., Pani nr 04/2012, s. 39–45, www.styl.pl.

[16] ttps://www.kobieta.pl/artykul/kinga-preis-z-rodzina-na-telefon

[17] M.P. z 2011 r. nr 2, poz. 18 „za zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej”.

[18] M.P. z 2005 r. nr 8, poz. 109 „za zasługi w pracy artystycznej”.

[:0-19] MKiDN – Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [dostęp 2020-04-05] (pol.).

[20] Kinga Preis, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2020-04-05] .

[21] Układ serial AXN Polsat premiera Igor Brejdygant premiera serial Rysy, wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-12-29] (pol.).

[22] Nick Cave I Przyjaciele: W Moich Ramionach. allmusic.com. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).

[23] Kinga Preis & Mariusz Drężek – Ballady Morderców. discogs.com. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

1990–1999	Agnieszka Krukówna (1998) Grażyna Szapołowska (1999)
2000–2009	Dominika Ostałowska (2000) Kinga Preis (2001) Danuta Stenka (2002) Katarzyna Figura (2003) Krystyna Feldman (2004) Kinga Preis (2005) Jowita Budnik (2006) Danuta Szaflarska (2007) Jadwiga Jankowska-Cieślak (2008) Agata Buzek (2009)
2010–2019	Urszula Grabowska (2010) Agata Kulesza (2011) Agnieszka Grochowska (2012) Agata Kulesza (2013) Maja Ostaszewska (2014) Maja Ostaszewska (2015) Aleksandra Konieczna (2016) Magdalena Boczarska (2017) Joanna Kulig (2018) Aleksandra Konieczna (2019)
2020–2029	Agata Kulesza (2020) Agata Buzek (2021) Dorota Pomykała (2022)

1990–1999	Ewa Wiśniewska (1999)
2000–2009	Krystyna Feldman (2000) Stanisława Celińska (2001) Kinga Preis (2002) Dominika Ostałowska (2003) Iwona Bielska (2004) Małgorzata Braunek (2005) Ewa Wencel (2006) Danuta Stenka (2007) Danuta Szaflarska (2008) Anna Polony (2009)
2010–2019	Stanisława Celińska (2010) Kinga Preis (2011) Joanna Kulig (2012) Anna Nehrebecka (2013) Kinga Preis (2014) Anna Dymna (2015) Agata Kulesza (2016) Agnieszka Suchora (2017) Aleksandra Konieczna (2018) Eliza Rycembel (2019)
2020–2029	Kinga Preis (2020) Ewa Wiśniewska (2021) Maria Pakulnis (2022)

1974–1980	Ludmiła Kasatkina i Małgorzata Pritulak (1974) Jadwiga Barańska, Zofia Jaroszewska i Maja Komorowska (1975) Jadwiga Jankowska-Cieślak (1977) Halina Łabonarska (1979) Dorota Stalińska (1980)
1981–1990	Mirosława Marcheluk (1981) Dorota Stalińska (1984) Ewa Błaszczyk (1985) Ewa Wiśniewska (1986) Magda Teresa Wójcik (1987) Maria Chwalibóg i Grażyna Szapołowska (1988) Krystyna Janda (1990)
1991–2000	Ryszarda Hanin (1991) Teresa Budzisz-Krzyżanowska (1992) Anna Dymna (1993) Grażyna Błęcka-Kolska i Stanisława Celińska (1994) Magdalena Cielecka (1995) Maja Komorowska (1996) Jadwiga Jankowska-Cieślak (1997) Maja Ostaszewska (1998) Katarzyna Figura (1999) Maja Ostaszewska (2000)
2001–2010	Ewa Kasprzyk i Kinga Preis (2001) Katarzyna Figura (2003) Krystyna Feldman (2004) Karolina Gruszka i Krystyna Janda (2005) Jowita Budnik (2006) Danuta Szaflarska (2007) Swietłana Chodczenkowa (2008) Agata Buzek (2009) Magdalena Boczarska (2010)
2011–2020	Roma Gąsiorowska (2011) Agnieszka Grochowska (2012) Agata Kulesza (2013) Zofia Wichłacz (2014) Agnieszka Grochowska (2015) Aleksandra Konieczna (2016) Jowita Budnik i Eliane Umuhire (2017) Grażyna Błęcka-Kolska (2018) Magdalena Boczarska (2019) Magdalena Koleśnik (2020)
2021–2030	Maria Dębska (2021) Dorota Pomykała (2022)