Kino „Adria”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Kino Adria w Łodzi)
Kino „Adria”
Ilustracja
Front budynku kina „Adria” (kwiecień 2018)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

ul. Bolesława Limanowskiego 200

Styl architektoniczny

modernizm

Inwestor

Miejski Zarząd Kin w Łodzi[1]

Powierzchnia użytkowa

1646 m²[1]

Rozpoczęcie budowy

1973

Ukończenie budowy

1975

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kino „Adria””
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kino „Adria””
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kino „Adria””
Ziemia51°47′35,3″N 19°24′48,4″E/51,793139 19,413444

Kino „Adria” – kino w Łodzi przy ulicy Bolesława Limanowskiego 200, działające w latach 1975–2001. Wybudowano je w latach 1973–1975 na terenie osiedla Teofilów-Wielkopolska. Do 1993 roku nosiło nazwę „Iwanowo”, na cześć znajdującego się w Rosji miasta partnerskiego Łodzi. W momencie powstania było to jedno z najnowocześniejszych kin w Polsce pod względem warunków technicznych.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Okres PRL[edytuj | edytuj kod]

W latach 1973–1975 z inicjatywy Miejskiego Zarządu Kin w Łodzi zbudowano na osiedlu Teofilów-Wielkopolska budynek zaprojektowany specjalnie do celów kinowych[2]. Wykonawcą inwestycji było Łódzkie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego nr 3[3], a znalazła się ona w planie społeczno-gospodarczym rozwoju Łodzi w 1975 r., przyjętym 19 grudnia 1974 roku przez Radę Narodową Miasta Łodzi[4]. Kino otwarto 30 kwietnia 1975 roku[a] [3]. Uroczystość otwarcia odbyła się w obecności delegacji z ZSRR[2][3], a podczas niej wyświetlono premierowy Kwartalnik filmowy – filmową kronikę łódzką przygotowawaną przez Wytwórnię Filmów Oświatowych – oraz radziecki melodramat wojenny Los generała(inne języki) (ros. Высокое звание. Ради жизни на земле, 1974), drugą część dyptyku w reż. Jewgienija Kariełowa[3].

Kino „Łódź” w mieście Iwanowo (maj 2008)

Wówczas kino to było pierwszą tego typu placówką w Polsce korzystającą z tak nowoczesnych rozwiązań technicznych oraz rozmaitych udogodnień dla widzów (szatnia, kawiarnia). Kino nazwano „Iwanowo”, w ramach upamiętnienia umowy o partnerstwie miast podpisanej przez Łódź z rosyjskim Iwanowem (równocześnie w Iwanowie działalność rozpoczęło kino „Łódź”, a obie placówki miały utrzymywać stały kontakt). Oprócz pokazów kinowych odbywały się w tym miejscu różne imprezy okolicznościowe, takie jak Dzień Dziecka czy Mikołajki[2][3].

Sala kina wyposażona była w projektory 70 mm, duży panoramiczny ekran i 570 foteli[b]. Oferowała przy tym dobre warunki akustyczne. Obok kabiny projekcyjnej zbudowano stanowisko lektorskie, z którego czytano polskie listy dialogowe dla filmów wyświetlanych w oryginalnej wersji językowej. Aby zapewnić widzom komfort, zwiększono odległość między rzędami w porównaniu do innych kin. Budynek był też dobrze ogrzewany. Znajdowała się w nim szatnia z dwoma wejściami – dla wchodzących oraz dla wychodzących z projekcji. Osoby z obsługi ubrane były w zielone mundurki i zajmowały się przyjmowaniem okryć w szatni oraz wskazywaniem widzom miejsc na sali[2].

Repertuar kina „Iwanowo” był zróżnicowany – grano zarówno filmy polskie, jak i zagraniczne. Pod koniec lat 80. organizowano w nim projekcje wideo – w holu kina, obok szatni, ustawiano telewizor z podłączonym magnetowidem, a przed nim kilkanaście rzędów krzeseł. Filmy odtwarzano z kaset VHS, w wersjach z nagraną w Polsce ścieżką lektorską[2].

Okres po transformacji ustrojowej[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 90. kina łódzkie były w użytkowaniu wieczystym skarbu państwa, a administrowało nimi państwowe przedsiębiorstwo Instytucja Filmowa Dystrybucji Filmów „Helios”. Kierownictwo kina „Iwanowo” wydzierżawiło wówczas budynek od państwowego „Heliosa”. Na ekrany „Iwanowa” nie dopuszczano jednak filmów premierowych, co w połączeniu z zaległościami kierownictwa w czynszu sprawiło, że w styczniu 1993 roku rozwiązano umowę. W maju 1993 roku państwowa Instytucja Filmowa Dystrybucji Filmów „Helios” oddała „Iwanowo” w dzierżawę prywatnej spółce pracowniczej Centrum Filmowe „Helios 2000”[6]. Wówczas kinu nadano nazwę „Adria”[2][6].

Widok opuszczonego budynku z ul. Bolesława Limanowskiego (kwiecień 2018)

Przez pewien czas kondycja finansowa kina była dobra. Organizowano w nim premiery filmowe poprzedzone prelekcjami. Obiekt, administrowany przez Centrum Filmowe „Helios 2000”, został zmodernizowany pod względem technicznym – wyposażono go w nową aparaturę projekcyjną oraz system dźwiękowy Dolby Stereo Prologic. Kino okazało się jednak na dłuższą metę nierentowne[1][2]. W 2001 roku CF „Helios 2000” (wówczas jako Centrum Filmowe „Helios” S.A.) zakończyło dzierżawę obiektu i oddano go pod wynajem[1].

W 2006 w budynku kina rozpoczął działalność klub muzyczny „Dekompresja”, który przeniósł się tam z poprzedniej siedziby przy ul. Krzemienieckiej 2[7]; klub został zamknięty w 2014 i od tego czasu budynek pozostaje niezagospodarowany i stopniowo niszczeje[2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Mordwa i Aleksandra Litaszewska mylnie podają rok 1977[5].
  2. W poświęconym otwarciu kina artykule „Dziennika Łódzkiego” podano, że sala widowiskowa liczyła 633 miejsca[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d redPor: Adria do wynajęcia. [w:] Portal „Gazety Wyborczej”. wyborcza.pl > Łódź > Wiadomości [on-line]. Agora S.A., 2001-04-20. [dostęp 2018-04-29].
  2. a b c d e f g h Kulesza, Michalska i Koliński 2015 ↓, s. 70–71.
  3. a b c d e f (rg). Kino „Iwanowo” mieszkańcom Łodzi w 1-majowym prezencie. „Dziennik Łódzki”. Nr 99 (8197). Rok XXXI (Wyd. AB), s. 1, kol. 5–6, 1975-05-01. Łódź: Łódzkie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. ISSN 1898-3111. [dostęp 2018-04-29]. 
  4. Rada Narodowa Miasta Łodzi (autor korporatywny). Uchwała Nr VI/22/74 Rady Narodowej Miasta Łodzi z dnia 19 grudnia 1974 r. w sprawie planu społeczno-gospodarczego rozwoju Łodzi w 1975 r.. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej Miasta Łodzi”. Nr 1, poz. 1, s. 3, kol. 2, 1975-01-27. Bolesław Koperski (przewod. RN m. Łodzi). Łódź: Biuro Organizacyjno-Prawne i Kadr Urzędu Miasta Łodzi. [dostęp 2018-04-29]. Cytat: [...] Zwiększyć liczbę miejsc w kinach poprzez uruchomienie kina „Iwanowo” w os. Wielkopolska. [...]. 
  5. Stanisław Mordwa, Aleksandra Litaszewska: Rozwój i funkcjonowanie kin w Łodzi. W: Agnieszka Rochmińska (red.): Theoretical and empirical researches on services during socio-economic changes. Łódź: Department of Spatial Economy and Spatial Planning, 2008, s. 168 (PDF – 4), seria: Space, Society, Economy (no 8). (pol.).
  6. a b Bogdan Sobieszek: W krainie znikających ekranów (1). [w:] Kalejdoskop kulturalny regionu łódzkiego. e-kalejdoskop.pl > Film [on-line]. Łódzki Dom Kultury. [dostęp 2018-04-29].
  7. Łukasz Kaczyński: Łódzki klub Dekompresja przestanie istnieć?. [w:] Portal „Dziennika Łódzkiego”. dzienniklodzki.pl > Aktualności [on-line]. Polska Press Sp. z o.o., 2014-03-10. [dostęp 2018-04-29].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]