Kisorycze
51°11′40″N 27°15′36″E/51,194444 27,260000
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Wysokość |
185 m n.p.m. | ||
| Populacja • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 3635 | ||
| Kod pocztowy |
34260 | ||
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 51°11′40″N 27°15′36″E/51,194444 27,260000
| |||
Kisorycze (ukr. Кисоричі) – wieś na Ukrainie w rejonie rokitnowskim, obwodu rówieńskiego[1].
Pod rozbiorami siedziba gminy Kisorycze w powiecie owruckim guberni wołyńskiej.
Druga wojna światowa[edytuj | edytuj kod]
Wieś była jednym z miejsc masowych zabójstw podczas fali masakr na Polakach między 1942 a 1945. Polskie rodziny zostały tam zamordowane przez pluton egzekucyjny UPA wspomagany przez miejscowych Ukraińców; jak w przypadku rodziny Żołnowskich, uduszonych sznurkiem przez własnych sąsiadów. Relacja naocznego świadka została dostarczona przez żonę Żołnowskiego, która przeżyła udając martwą[2].
Miejscowa nauczycielka polskiego Felicja Masojada z woźnicą Kasprem Kozińskim i jego ukraińską żoną Hanką oraz 80-letnią Elżbietą Jeż (zwaną Citą), wpadły w zasadzkę na drodze. Hanka (Ukrainka) została odesłana do domu, ale reszta była zaprowadzona do lasu przez sotnię Hryćko Kaszkieciuka, z Janem Kulpaczem (Tryhub), Janem Szelukiem, Janem Wołoszynem oraz Konstantym i Semenem Kowalczukiem, gdzie kobiety zostały powieszone do góry nogami i pocięte na kawałki[3][4][5][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Volhynia Gazetteer. Location according to SGGEE guideline, p. 35: Rokitno (Rokytne). [dostęp 2011-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-09)].
- ↑ Magdalena Żuraw, Na pohybel Lacham 20 July 2008
- ↑ Bronisław Janik, Było ich trzy,. wolyn.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-29)]. 1970; Warszawa: Książka i Wiedza, 321 pages. Indeks
- ↑ Andrzej Mielcarek, Strony o Wołyniu 2003-2008
- ↑ OUN-UPA. Formacje zbrojne. Nacjonalistyczne formacje zbrojne Maksyma Borowcia „Tarasa Bulby" from Władysław and Ewa Siemaszko, Ludobójstwo.
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 764-765, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kisorycze na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Kisorycze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 111.