Klasztor Rupertsberg
| klasztor | |||||||||||||
 Ruiny klasztoru Rupertsberg | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie |
- | ||||||||||||
| Kościół |
Klasztor Rupertsberg | ||||||||||||
• nadający tytuł |
od 1152 | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Niemiec  | |||||||||||||
 49°57′56,93″N 7°53′21,13″E/49,965814 7,889203
| |||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||
Klasztor Rupertsberg – klasztor benedyktynek w Bingen am Rhein. Założony w 1150 przez Hildegardę z Bingen znajdował się na górze Roberta (niem. Rupertsberg) po lewej stronie rzeki Nahe. Przy jej ujściu do Renu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1150 Hildegarda z Bingen opuściła klasztor Disibodenberg (niem. Kloster Disibodenberg), żeby założyć swój własny na grobie świętego Roberta[1]. Na początku stara kaplica służyła mniszkom jako kościół. Z czasem teren został krok po kroku rozbudowany. W 1152 trzynawowy kościół klasztorny został konsekrowany przez arcybiskupa Henryka I. z Moguncji[2]. W 1165 powstał drugi klasztor założony także przez Hildegardę z Bingen – Klasztor Córek (niem. Tochterkloster) w Eibingen[1].
W 1632 klasztor Rupertsberg został zniszczony przez Szwedów podczas wojny trzydziestoletniej[2] i nigdy go nie odbudowano. Zostały tylko fundamenty, a obszar był wykorzystywany jako gospodarstwo rolne. Mniszki przeprowadziły się do klasztoru po drugiej stronie Renu przy Rüdesheim am Rhein. Kości św. Hildegardy przybyły wraz z nimi do Eibingen[1] i zostały pochowane w ołtarzu[1]. Zakonnice zabrały również pisma Hildegardy i inne relikwie. Po jej śmierci w 1179 klasztor Rupertsberg stracił swoją wartość.
Późniejsze losy klasztoru[edytuj | edytuj kod]
Po zniszczeniu klasztoru pozostałości budowli posłużyły jako kamieniołom do budowy zabudowań gospodarczych w majątku klasztornym[1]. Oszczędzono jedynie ruiny klasztoru[1]. W 1857 zniszczono ruiny podczas budowy linii kolejowej[1]. Wysadzając skałę, na której znajdował się klasztor, zniszczono także kryptę grobową pod chórem[1].
Pięć łuków dawnego kościoła klasztornego zachowało się w kompleksie sklepionych piwnic, które zostały zbudowane między XVII, a XIX wiekiem. Sklepienie klasztoru Rupertsberg jest teraz wykorzystywane jako miejsce spotkań i można go zwiedzać[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Hildegard von Bingen: Kloster Rupertsberg -Doku. youtube.com, 2013-03-18. [dostęp 2020-03-07]. (niem.).
- ↑ a b Die Wirkungsstätten der heiligen Hildegard im Überblick. abtei-st-hildegard.de. [dostęp 2020-03-07]. (niem.).
- ↑ Rupertsberger Gewölbe. rupertsberger-hildegardgesellschaft.de, 2018. [dostęp 2020-03-07]. (niem.).