Klasztor franciszkanów w Słucku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klasztor franciszkanów w Słucku
Ilustracja
Nieistniejący kościół franciszkanów w Słucku
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

Słuck

Kościół

rzymskokatolicki

Właściciel

Franciszkanie

Prowincja

Prowincja Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach

Prezes

o. Aleksy Romanowicz OFM

Typ zakonu

męski

Liczba zakonników (2013)

3

Data budowy

1661

Data zamknięcia

1832

Data zburzenia

nieznana

Data reaktywacji

13 maja 1995

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Klasztor franciszkanów w Słucku”
Ziemia53°02′31″N 27°34′37″E/53,041944 27,576944

Klasztor franciszkanów w Słucku − klasztor pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy Prowincji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach położony w archidiecezji mińsko-mohylewskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotny klasztor powstał w 1661 r. w województwie nowogródzkim i w diecezji wileńskiej, od 1898 mińskiej. Początkowo przynależał do prowincji małopolskiej bernardynów a od 1731 litewskiej bernardynów. Jego fundatorem był Samuel Oskierko, sędzia mozyrski i pułkownik wojsk królewskich. Bogusław Radziwiłł, koniuszy wielki litewski w którego dobrach znajdowała się posesja uwolnił klasztor od powinności na rzecz Radziwiłłów. Początkowo był filią konwentu nieświeskiego. W 1734 Andrzej Oskierko zbudował drewniany kościół św. Antoniego. Po pożarze w 1812 odbudowany już jako murowany w stylu barokowym dzięki licznym dobrodziejom. Klasztor żył zasadniczo z kwesty. Miał charakter misyjny gdyż większość okolicznej ludności stanowili prawosławni, protestanci a nawet muzułmanie. Zakonnicy nie prowadzili w tym czasie parafii. Od 1726 w kościele klasztornym czczony był obraz Matki Bożej, malowany na miedzianej blasze, poświęcony przez papieża Aleksandra VII, który przywiózł z Rzymu w 1662 kasztelan Trocki Jan Karol Kopeć. Początkowo obraz znajdował się u benedyktynów w Horodyszczu. W 1832 klasztor uległ kasacie a zakonnicy zostali przeniesieni do Nieświeża gdzie konwent istniał jeszcze do 1864 r. Budynek klasztorny zamieniono w koszary a kościół po latach zamknięcia przejęła miejscowa parafia w 1865 r. Obecnie obiekt nieistniejący.

Czasy obecne[edytuj | edytuj kod]

W 1992 prowincja Wniebowzięcia NMP podjęła się odrodzenia życia zakonnego w Słucku. W tym celu przybył tam o. Aleksy Romanowicz, który podjął się budowy nowego klasztoru i kościoła pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy. Kościół został poświęcony przez kard. Kazimierza Świątka 11 listopada 2000 r. Klasztor erygował prowincjał o. Damian Szojda 13 maja 1995[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kościół i klasztor w Słucku. www.panewniki.franciszkanie.pl. [dostęp 2013-05-04].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • K. Grudziński, Słuck w Klasztory bernardyńskie w Polsce, s. 337-8, Kalwaria Zebrzydowska 1985.
  • Archiwum prowincji Wnieb. sygn. Słuck.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]