Kleczanów

Artykuł	50°42′56″N 21°34′2″E
- błąd	39 m
WD	50°42'56.2"N, 21°34'1.9"E, 50°43'0.01"N, 21°34'0.01"E
- błąd	14 m
Odległość	1 m

Kleczanów

wieś
Drewniany kościół pw. św. Katarzyny i św. Stanisława Biskupa w Kleczanowie
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	sandomierski
Gmina	Obrazów
Wysokość	230 m n.p.m.
Liczba ludności (2006)	570
Strefa numeracyjna	15
Kod pocztowy	27-641
Tablice rejestracyjne	TSA
SIMC	0800775
Położenie na mapie gminy Obrazów Kleczanów
Położenie na mapie Polski Kleczanów
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Kleczanów
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego Kleczanów
50°42′56″N 21°34′02″E

Kleczanów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Obrazów.

Prywatna wieś duchowna Kliczanów położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 77 z Lipnika do Przemyśla.

Przez wieś przechodzi zielony szlak turystyczny z Chańczy do Pielaszowa.

Historia

Kleczanów to jedna z najstarszych miejscowości w regionie.

W 2013 odkryty tu został datowany na 5000 lat wstecz grób ludności kultury złockiej, której ślady do tej pory znane były jedynie z okolic Sandomierza i niewielkiej enklawy pod Pacanowem. Pochodzący z końca środkowego neolitu pochówek ma postać grobu niszowego, z pionowym szybem długości 1,5 m, który prowadzi do wydrążonej w lessowym podłożu niszy o wymiarach ok. 1,8 x 2,3 m, której płaskie dno znajduje się na głębokości ok. 2 m. Wewnątrz badacze natrafili na należące do kobiety kości i kilka innych drobnych artefaktów.

Na terenie wsi znajduje się również odkryte w miejscowym lesie cmentarzysko kurhanowe dawnej osady pochodzące co najmniej z IX wieku. Jak podaje Jan Długosz tutejsza parafia została założona w 990 r. Według miejscowej tradycji, Kleczanów mógł mieć nawet status miasta. W 1240 r. został jednak całkowicie zniszczony podczas najazdu Tatarów. Ludność Kleczanowa została wymordowana, zniszczeniu uległ też pierwotny kościół. Kolejny najazd tatarski nastąpił w 1287 r. Na przełomie XIII i XIV wieku wieś została odbudowana. Do 1819 r. była własnością klasztoru Norbertanek, najpierw w Krzyżanowicach, a potem w Busku.

Pod koniec XVII wieku, rozebrano dawny kościół i wzniesiono nowy, który stoi w Kleczanowie do dzisiaj.

W latach 1864–1919 folwark we wsi Kleczanów należał do rosyjskiego administratora, Chruszczewa, który otrzymał majątek w tej okolicy, w nagrodę za tłumienie powstania styczniowego. W 1919 r. majątek w Kleczanowie został rozparcelowany. W lesie obok Kleczanowa znajdują się zbiorowe groby partyzantów wymordowanych przez Niemców w latach 1939 do 1945. Największa mogiła znajduje się na brzegu lasu od strony Opatowa. Spoczywa w niej 29 ofiar czterech egzekucji. Najwięcej, bo aż 20 osób rozstrzelano 19 kwietnia 1944 roku. Druga mogiła, w której spoczywa pięć osób rozstrzelanych 24 sierpnia 1943, znajduje się na początku lasu od strony Sandomierza.

Zabytki

• Drewniany kościół parafialny pw. św. Katarzyny i św. Stanisława Kostki z końca XVII w., przebudowany w 1775 r. oraz drewniana dzwonnica z 1775 r., wpisane do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.705/1-2 z 25.02.1957, z 20.05.1966 i z 14.06.1977).
• Wczesnośredniowieczne kurhany, z VI–X w., w miejscowym lesie.

Zobacz też

• Henryk Dulęba – działacz socjalistyczny urodzony w Kleczanowie
• Parafia św. Katarzyny i św. Stanisława w Kleczanowie

Linki zewnętrzne

• Kleczanów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 125 .
• Kleczanów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 81 .