50°42′56″N 21°34′02″E/50,715556 21,567222Kleczanów
 |
Ten artykuł od 2013-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Artykuł | 50°42′56″N 21°34′2″E |
| - błąd | 39 m |
| WD | 50°42'56.2"N, 21°34'1.9"E, 50°43'0.01"N, 21°34'0.01"E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 1 m |
| ||||
| ||||
 Drewniany kościół pw. św. Katarzyny i św. Stanisława Biskupa w Kleczanowie | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  świętokrzyskie
| |||
| Powiat | sandomierski | |||
| Gmina | Obrazów | |||
| Wysokość | 230 m n.p.m. | |||
| Liczba ludności (2006) | 570 | |||
| Strefa numeracyjna | 15 | |||
| Kod pocztowy | 27-641 | |||
| Tablice rejestracyjne | TSA | |||
| SIMC | 0800775 | |||
Położenie na mapie gminy Obrazów   Kleczanów | ||||
Położenie na mapie Polski  Kleczanów | ||||
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  Kleczanów | ||||
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego  Kleczanów | ||||
| 50°42′56″N 21°34′02″E/50,715556 21,567222
| ||||
Kleczanów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Obrazów.
Prywatna wieś duchowna Kliczanów położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego[1]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 77 z Lipnika do Przemyśla.
Przez wieś przechodzi 
zielony szlak turystyczny z Chańczy do Pielaszowa.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kleczanów to jedna z najstarszych miejscowości w regionie.
W 2013 odkryty tu został datowany na 5000 lat wstecz grób ludności kultury złockiej, której ślady do tej pory znane były jedynie z okolic Sandomierza i niewielkiej enklawy pod Pacanowem. Pochodzący z końca środkowego neolitu pochówek ma postać grobu niszowego, z pionowym szybem długości 1,5 m, który prowadzi do wydrążonej w lessowym podłożu niszy o wymiarach ok. 1,8 x 2,3 m, której płaskie dno znajduje się na głębokości ok. 2 m. Wewnątrz badacze natrafili na należące do kobiety kości i kilka innych drobnych artefaktów[2].
Na terenie wsi znajduje się również odkryte w miejscowym lesie cmentarzysko kurhanowe dawnej osady pochodzące co najmniej z IX wieku. Jak podaje Jan Długosz tutejsza parafia została założona w 990 r. Według miejscowej tradycji, Kleczanów mógł mieć nawet status miasta. W 1240 r. został jednak całkowicie zniszczony podczas najazdu Tatarów. Ludność Kleczanowa została wymordowana, zniszczeniu uległ też pierwotny kościół. Kolejny najazd tatarski nastąpił w 1287 r. Na przełomie XIII i XIV wieku wieś została odbudowana. Do 1819 r. była własnością klasztoru Norbertanek, najpierw w Krzyżanowicach, a potem w Busku.
Pod koniec XVII wieku, rozebrano dawny kościół i wzniesiono nowy, który stoi w Kleczanowie do dzisiaj.
W latach 1864–1919 folwark we wsi Kleczanów należał do rosyjskiego administratora, Chruszczewa, który otrzymał majątek w tej okolicy, w nagrodę za tłumienie powstania styczniowego. W 1919 r. majątek w Kleczanowie został rozparcelowany. W lesie obok Kleczanowa znajdują się zbiorowe groby partyzantów wymordowanych przez Niemców w latach 1939 do 1945. Największa mogiła znajduje się na brzegu lasu od strony Opatowa. Spoczywa w niej 29 ofiar czterech egzekucji. Najwięcej, bo aż 20 osób rozstrzelano 19 kwietnia 1944 roku. Druga mogiła, w której spoczywa pięć osób rozstrzelanych 24 sierpnia 1943, znajduje się na początku lasu od strony Sandomierza.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Drewniany kościół parafialny pw. św. Katarzyny i św. Stanisława Kostki z końca XVII w., przebudowany w 1775 r. oraz drewniana dzwonnica z 1775 r., wpisane do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.705/1-2 z 25.02.1957, z 20.05.1966 i z 14.06.1977)[3].
- Wczesnośredniowieczne kurhany, z VI–X w., w miejscowym lesie.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Dulęba - działacz socjalistyczny urodzony w Kleczanowie
- Parafia św. Katarzyny i św. Stanisława w Kleczanowie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapy, plany, Warszawa 1993, k. 3.
- ↑ Małgorzata Płaza. Przypadkowe odkrycie. „Echo Dnia”, s. 4, 14 stycznia 2014. ISSN 0137-902X.
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie. 2018-09-30. s. 53. [dostęp 2016-01-19].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kleczanów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IV: Kęs – Kutno. Warszawa 1883.
- Kleczanów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska. Warszawa 1902.
| |||||||||||||||||
