Klemens Dunin-Kęplicz
.jpg) Klemens Dunin-Kęplicz (1935) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
prawnik, dziennikarz, publicysta, pisarz, tłumacz i nauczyciel akademicki |
| Narodowość | |
| Uczelnia | |
| Małżeństwo |
Krystyna Monika Szerer (od 1948) |
| Krewni i powinowaci |
Mieczysław Szerer (teść) |
Klemens Dunin-Kęplicz ps. Muś (ur. 27 lipca 1905 w Wiedniu, zm. 16 października 1973 w Warszawie[1]) – polski prawnik, dziennikarz, publicysta, pisarz, tłumacz i nauczyciel akademicki w Szkole Głównej Służby Zagranicznej oraz na Uniwersytecie Warszawskim.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 27 lipca 1905 roku w Wiedniu. Studiował prawo w Krakowie. W 1927 podjął pracę dziennikarza w Ilustrowanym Kuryerze Codziennym (m.in. w 1931 w Pałacu Prasy w Krakowie uczestniczył w wizycie prezesa organizacji syjonistycznej działającej w Niemczech Kurta Blumenfelda[2], a w 1934 roku przeprowadził wywiad z niemieckim ministrem propagandy i oświecenia publicznego Josephem Goebbelsem[3]). W 1936 został redaktorem naczelnym warszawskiej agencji Express. W czasie II wojny światowej żołnierz polski na Zachodzie. W latach 1942-1945 był zastępcą szefa Polskiej Agencji Telegraficznej w Londynie. Był pierwszym redaktorem naczelnym Dziennika Żołnierza w Szkocji, jednak niedługo po objęciu funkcji zrezygnował[4]. W 1945 wrócił do Polski, ale zdecydował się na emigrację.
W latach 1945-1949 attaché prasowy w Ambasadzie RP w Londynie. Wrócił na stałe do Polski. Został redaktorem gazety Polskie fakty i liczby. Edytował białą księgę Polska, Niemcy i pokój w Europie. Publikował artykuły w gazetach tj. Świat i Polska, Rzeczpospolita, Kuźnica czy Sprawy Międzynarodowe. Od 1954 pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych. Następnie podjął pracę w zagranicznej redakcji Polskiego Radia. Później był zastępcą dyrektora Interpressu. Długoletni przewodniczący Klubu Publicystów Międzynarodowych Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Był wykładowcą w Szkole Głównej Służby Zagranicznej oraz na Uniwersytecie Warszawskim. Razem z Irminą Ossowską współpracował z redaktorką Natalią Karpowską przy tłumaczeniu historii Polski na język angielski i język francuski[5].
Zmarł 16 października 1973 w Warszawie w wieku 68 lat. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (A35-1-5)[1].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Autor 23 prac w 50 publikacjach w 4 językach[6].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W 1948 roku w Marylebourne w Wielkiej Brytanii ożenił się z Krystyną Moniką Szerer (1910-1991)[7], córką Mieczysława Szerera (sędzia Sądu Najwyższego w latach 1945-1962).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Klemens Dunin-Kęplicz - miejsce pochówku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach [dostęp z dnia: 2015-06-26]
- ↑ Wizyta w Polsce prezesa organizacji syjonistycznej działającej w Niemczech [dostęp z dnia: 2015-06-27]
- ↑ Chcemy porozumienia polsko-niemieckiego – wywiad z ministrem Rzeszy drem Goebbelsem. Część 1 [dostęp z dnia: 2015-06-26]
- ↑ Pierwszym naczelnym redaktorem był Klemens (Muś) Dunin Kęplicz, który w krótkim czasie ustąpił i po wojnie wrócił do kraju. (str. 22) [dostęp z dnia: 2015-06-27]
- ↑ O miejscu Polski w Europie - recenzja Bogusława Leśnodorskiego [dostęp z dnia: 2015-06-27]
- ↑ Klemens Dunin-Kęplicz w bazie WorldCat Identities [dostęp z dnia: 2015-06-26]
- ↑ Krystyna Monika Szerer (1910-1991) w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2015-06-26]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Klemens Dunin-Kęplicz w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2015-06-26]
- Klemens Dunin-Kęplicz - Baza osób polskich - Polnische Personendatenbank (niem.) [dostęp z dnia: 2015-06-26]