Klesów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klesów
Клесів
Ilustracja
Biblioteka w Klesowie
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 rówieński

Rejon

sarneński

Wysokość

157 m n.p.m.

Populacja (2018)
• liczba ludności


4654[1]

Nr kierunkowy

+380 3655

Kod pocztowy

34550

Położenie na mapie obwodu rówieńskiego
Mapa konturowa obwodu rówieńskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Klesów”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Klesów”
Ziemia51°19′03″N 26°53′41″E/51,317500 26,894722
Strona internetowa

Klesów (ukr. Клесів) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w rejonie sarneńskim obwodu rówieńskiego.

Znajduje tu się stacja kolejowa Klesów, położona na linii KijówKorosteńSarnyKowel.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Do września 1939 miasto należało do Polski. Za II RP miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Klesów. Ukraińcy stanowili większość ludności[2].

Podczas II wojny światowej mieszkańców Klesowa narodowości żydowskiej spotkała zagłada. 26 sierpnia 1942 ukraińska policja i niemiecka żandarmeria spędziły Żydów na plac, gdzie trzymano ich cały dzień. Wieczorem załadowano ich do pociągu, w którym już byli Żydzi z Rokitna i zawieziono do Sarn. Tam cały transport (580 osób) rozstrzelano. Na miejscu zabito kilka chorych osób oraz około piętnastu, które usiłowały ukrywać się[3].

W 1943 roku podczas rzezi wołyńskiej Klesów był miejscem schronienia polskich uchodźców. W osadzie istniała drużyna polskiej samoobrony pod dowództwem Józefa Krakowiaka, ponadto był posterunek niemiecki. Na przełomie listopada i grudnia 1943 roku część Polaków z Klesowa ewakuowali na Zasłucze partyzanci z oddziału AK Władysława Kochańskiego. Po wycofaniu się Niemców 31 grudnia 1943 osadę zajął oddział AK Czesława Wróblewskiego i nazajutrz odparł atak UPA. W wyniku różnych napadów nacjonalistów ukraińskich zginęło 21 polskich mieszkańców Klesowa[2].

W 1989 liczyło 5107 mieszkańców[4]. W 2013 liczyło 4639 mieszkańców[5].

W miejscowości znajduje się kościół katolicki pw. św. Antoniego, którego proboszczem w latach 1941–1944 był ks. Antoni Chomicki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.62
  2. a b Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 775-776, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
  3. Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.422
  4. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  5. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]