54°12′18″N 18°38′50″E/54,205000 18,647222Kleszczewko
| Artykuł | 54°12′18″N 18°38′50″E |
| - błąd | 38 m |
| WD | 54°12'18.0"N, 18°38'49.9"E, 54°12'8.35"N, 18°38'16.04"E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 0 m |
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  pomorskie
| |||
| Powiat | gdański | |||
| Gmina | Pszczółki | |||
| Sołectwo | Kleszczewko | |||
| Liczba ludności (2006) | 268 | |||
| Strefa numeracyjna | 58 | |||
| Tablice rejestracyjne | GDA | |||
| SIMC | 0170200 | |||
Położenie na mapie gminy Pszczółki  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu gdańskiego  | ||||
| 54°12′18″N 18°38′50″E/54,205000 18,647222
| ||||
| Strona internetowa | ||||
Kleszczewko (niem. Kleschkau) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Pszczółki. W 2010 r. zamieszkiwało ją 311 osób[1].
Z kart historii[edytuj | edytuj kod]
Na terenie wsi znaleziono groby z VI wieku p.n.e.[2] Pięć wieków później istniała tu osada, przez którą przechodził Szlak Bursztynowy (z tego okresu pochodzą znalezione kolie bursztynowe). Na początku XIV wieku między właścicielem wsi Zychem a cystersami z Oliwy toczył się spór o tutejsze grunty. Na wzniesieniu, na północ od stawu, we wsi znajdował się kiedyś dwór, stanowiący własność Zygmunta Krasińskiego. Po II wojnie światowej zdewastowany i opuszczony, popadł w ruinę i został rozebrany.
W latach 1773-1918 Kleszczewko podlegało administracji zaboru pruskiego, natomiast w 1919 znalazło się na terenie Wolnego Miasta Gdańska, pomimo usilnych starań właściciela Kleszczewka – Franciszka Wojnowskiego – o przyłączenie wsi i okolic do Polski. Na przedwojennych mapach Polski wieś widnieje pod nazwą Kleszczyn[3].
1 września 1939 Kleszczewko zostało włączone do niemieckiej III Rzeszy. Wiosną 1945 roku znalazło się ponownie w Polsce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kleszczewko, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 135.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
| |||||||||||||
