Klidant

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klidant
Ilustracja
klidant wonny
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

amarylkowate

Rodzaj

Klidant

Nazwa systematyczna
Chlidanthus W. Herbert
Appendix: 46 (1821)[3]
Typ nomenklatoryczny

Chlidanthus fragrans Herb.[4]

Klidant (Chlidanthus Herb.) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych. Obejmuje cztery gatunki, występujące w północno-zachodniej Argentynie, Peru i Boliwii[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Niewielkie, wieloletnie rośliny zielne[5].
Pęd
Cebula z wydłużoną szyjką osłaniającą pąk wierzchołkowy[5].
Liście
Równowąskie, sezonowe, zwykle kanalikowate, niekiedy z chropowatymi brzegami[5].
Kwiaty
Zebrane w kwiatostan, wyrastający na głąbiku, wsparty dwiema podsadkami. Okwiat lejkowaty lub lejkowato-rurkowaty, promienisty lub lekko grzbiecisty, różnobarwny, ale nigdy biały, niekiedy wonny. Listki okwiatu zrośnięte w rurkę, zwykle dużo dłuższą od odcinka, na którym są rozchylone. Pręciki położone w dwóch okółkach o różnej długości, wolne, rzadko bardzo krótko zrośnięte u nasady. Nitki pręcików szydłowate, niekiedy ząbkowane, przylegające do okwiatu. Szyjka słupka zakończona trójdzielnym znamieniem[5].
Owoce
Trójwrębne, beczułkowate, pękające torebki. Nasiona w kształcie litery D, o czarnej łupinie[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Pozycja systematyczna
Rodzaj z plemienia Eustephieae, podrodziny amarylkowych Amaryllidoideae z rodziny amarylkowatych Amaryllidaceae[6].
Wykaz gatunków[3]

Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Etymologia nazwy naukowej
Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od greckich słów χλιδή (chlidi – bogactwo) i άνθος (anthos – kwiat)[7].
Nazwy zwyczajowe w języku polskim
Polska nazwa rodzaju Chlidanthus: klidant, wskazana została m.in. w Słowniku polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin z roku 1900 Józefa Rostafińskiego[8], a także w Słowniku roślin zielnych Wiesława Gawrysia z 2008 r.[9]
Synonimy taksonomiczne[3]
  • Clitanthes Herb., Edwards's Bot. Reg. 25(Misc.): 87 (1839)
  • Coleophyllum Klotzsch, Allg. Gartenzeitung 8: 185 (1840)
  • Clitanthum Benth. & Hook.f., Gen. Pl. 3: 733 (1883)
  • Sanmartina Traub, Pl. Life 7: 41 (1951)
  • Castellanoa Traub, Pl. Life 9: 69 (1953)

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Rośliny lecznicze
Cebule klidantu wonnego zawierają alkaloidy, w tym tazetynę, klidantynę, belladynę i likorynę, wykazujące działanie hamujące acetylocholinoesterazę i butyrylocholinoesterazę[10].
Rośliny ozdobne
Klidant wonny o żółtych, słodko pachnących kwiatach długości do 8 cm, jest uprawiany jako roślina ogrodowa, pokojowa i na kwiat cięty. Rośliny osiągają wysokość 25-40 cm i tworzą kwiatostany składające się z do 5 kwiatów. Wymaga stanowisk osłoniętych, gleby bogatej w próchnicę, przepuszczalnej i piaszczystej. Jest ciepłolubny. W Polsce nie jest mrozoodporny (strefy mrozoodporności: 9-11)[11]. Cebule wymagają wykopania kiedy temperatura powietrza nie spada poniżej 10 °C, gdyż inaczej ulegają uszkodzeniu[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-18] (ang.).
  3. a b c d Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2021-02-20]. (ang.).
  4. Farr E. R., Zijlstra G. (ed.): Index Nominum Genericorum (Plantarum). Smithsonian Institution, 1996–. [dostęp 2021-02-20]. (ang.).
  5. a b c d e A.W. Meerow, D.A. Snijman: Amaryllidaceae. W: Klaus Kubitzki: The Families and Genera of Vascular Plants. T. 3: Flowering Plants. Monocotyledons: Lilianae (except Orchidaceae). Berlin Heidelberg: Springer-Verlag, 1998, s. 107-108. DOI: 10.1007/978-3-662-03533-7. ISBN 978-3-662-03533-7. (ang.).
  6. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. 2020. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy). National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. [dostęp 2021-02-20]. (ang.).
  7. David Gledhill: The names of plants. Wyd. 4. Cambridge University Press, 2008. ISBN 978-0-511-47376-0.
  8. Józef Rostafiński: Słownik polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin, poprzedzony historyczną rozprawą o źródłach. Kraków: Akademia Umiejętności, 1900, s. 304. (pol.).
  9. Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych: łacińsko-polski. Kraków: Officina Botanica, 2008. ISBN 978-83-925110-5-2.
  10. Lucie Cahlíková, Kateřina Macáková, Stanislav Zavadil, Pavel Jiroš i inni. Analysis of Amaryllidaceae Alkaloids from Chlidanthus Fragrans by GC-MS and their Cholinesterase Activity. „Natural Product Communications”. 6 (5), s. 1934578X1100600, 2011. SAGE Publications. DOI: 10.1177/1934578x1100600506. ISSN 1934-578X. (ang.). 
  11. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  12. Chlidanthus (Delicate Lily, Perfumed Fairy Lily). [dostęp 2021-02-28]. (ang.).