Przejdź do zawartości

Kloaka (biologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kloaka myszołowa rdzawosternego (Buteo jamaicensis)

Kloaka (łac. cloaca), stek – końcowa rozszerzona część jelita występująca u prawie wszystkich kręgowców poza zrosłogłowymi i ssakami łożyskowymi oraz częścią ryb promieniopłetwych. Powstaje w rozwoju embrionalnym w formie workowatego rozszerzenia w końcowym odcinku jelita pierwotnego, w późniejszym rozwoju zostaje zamknięty błoną stekową. Jest podzielony przegrodą stekową na część grzbietową i brzuszną. Z części grzbietowej powstaje odbytnica. Część brzuszna to worek stekowy zwany zatoką moczowo-płciową pierwotną (sinus urogenitalis primitivus).

Budowa

[edytuj | edytuj kod]

Pierścieniowate fałdy błony śluzowej dzielą stek na trzy części[1]:

Do kloaki odprowadzane są niepotrzebne produkty przemiany materii wydalane przez nerki i niestrawione resztki pokarmu przez przewód pokarmowy, otwierają się też jajowody i nasieniowody.

Schemat przekroju steku samca

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Elementy anatomii zwierząt gospodarskich. Tadeusz Roskosz (red.). Wyd. 7. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1994, s. 140. ISBN 83-09-01818-5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]