Klub (parlament)
 |
Treść tego artykułu od 2023-06 należy opracować w taki sposób, aby nie uwypuklała nadmiernie polskiej specyfiki / aby nie zawężała się tylko do polskich warunków Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Klub – frakcja parlamentarzystów polskiego parlamentu. Zgodnie z regulaminami Sejmu[1] i Senatu[2], klub poselski tworzy co najmniej 15 posłów, a senacki co najmniej 7 senatorów. Posłowie wraz z senatorami mogą tworzyć wspólny klub parlamentarny.
Opis[edytuj | edytuj kod]
 |
Ta sekcja od 2024-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Parlamentarzyści podczas dyskusji mogą zabierać głos w imieniu własnym lub swoich klubów, wówczas czas wystąpienia jest zliczany dla całego klubu. Parlamentarzysta może należeć tylko do jednego klubu poselskiego, senackiego lub parlamentarnego.
Jeżeli mniejsza grupa parlamentarzystów chce mieć własną frakcję polityczną, może założyć koło.
Początek historii klubów w Sejmie[edytuj | edytuj kod]
W połowie 1919 roku w Sejmie funkcjonowało 10 klubów poselskich: Związku Ludowo-Narodowego, Polskiego Zjednoczenia Ludowego, Pracy Konstytucyjnej (gł. galicyjscy konserwatyści i demokraci), Narodowo-Robotniczy (NZR i NSR), PSL „Piast”, PSL „Wyzwolenie”, PSL Lewica, Związku Polskich Posłów Socjalistycznych (PPS), klub żydowski i klub niemiecki. W drugiej połowie 1919 część posłów ZLN i NZR utworzyła Narodowo-Chrześcijański Klub Robotniczy (zw. chadeckim)[3].
Po wyborach w 1922 posłowie ChZJN utworzyli kluby: ZLN, Chrześcijańsko-Narodowy i Chrześcijańskiej Demokracji. Swoje kluby powołały Narodowa Partia Robotnicza, „Piast”, „Wyzwolenie”, socjaliści oraz również posłowie mniejszości narodowych: żydowskiej, niemieckiej, ukraińskiej (bez Chliborobów) i białoruskiej[4].
Aktualne kluby w polskim parlamencie[edytuj | edytuj kod]
W Sejmie X kadencji aktualnie funkcjonuje sześć klubów poselskich:
- Prawo i Sprawiedliwość, do którego należy 191 posłów (przewodniczący Mariusz Błaszczak)[5];
- Koalicja Obywatelska, do którego należy 157 posłów (przewodniczący Zbigniew Konwiński)[6];
- Polska 2050 – Trzecia Droga, do którego należy 32 posłów (przewodniczący Mirosław Suchoń)[7];
- Polskie Stronnictwo Ludowe – Trzecia Droga, do którego należy 32 posłów (przewodniczący Krzysztof Paszyk)[8];
- Koalicyjny Klub Parlamentarny Lewicy, do którego należy 26 posłów (przewodnicząca Anna Maria Żukowska)[9];
- Konfederacja, do którego należy 18 posłów (przewodniczący Stanisław Tyszka)[10].
W Senacie XI kadencji funkcjonują cztery kluby[11]:
- Koalicja Obywatelska, do którego należy 41 senatorów;
- Prawo i Sprawiedliwość, do którego należy 33 senatorów (przewodniczący Stanisław Karczewski);
- Trzecia Droga, do którego należy 12 senatorów (przewodniczący Waldemar Pawlak);
- KKP Lewicy, do którego należy 9 senatorów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Regulamin Sejmu.
- ↑ Regulamin Senatu.
- ↑ IV. W: Historia Polski. Warszawa: PWN, 1984, s. 193–194. ISBN 83-01-03866-7.
- ↑ IV. W: Historia Polski. Warszawa: PWN, 1984, s. 163. ISBN 83-01-03867-5.
- ↑ Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość w Sejmie X kadencji.
- ↑ Klub Parlamentarny Koalicja Obywatelska – Platforma Obywatelska, Nowoczesna, Inicjatywa Polska, Zieloni w Sejmie X kadencji.
- ↑ Klub Parlamentarny Polska 2050 – Trzecia Droga w Sejmie X kadencji.
- ↑ Klub Parlamentarny Polskie Stronnictwo Ludowe – Trzecia Droga w Sejmie X kadencji.
- ↑ Koalicyjny Klub Parlamentarny Lewicy (Nowa Lewica, PPS, Razem, Unia Pracy) w Sejmie X kadencji.
- ↑ Klub Poselski Konfederacja w Sejmie X kadencji.
- ↑ Kluby i koło w Senacie XI kadencji.