Kmara
Kmara (კმარა, pol. Dosyć) – młodzieżowa organizacja gruzińska. Odegrała dużą rolę podczas rewolucji róż w listopadzie 2003 roku.
Kmara powstała w wyniku połączenia organizacji studenckich, organizujących w czerwcu 2003 roku akcje antyrządowe. Hasłem przewodnim protestów był okrzyk Kmara (Dosyć), które stało się później nazwą organizacji. Głównym postulatem ruchu było odsunięcie od władzy prezydenta Gruzji Eduarda Szewardnadze[1].
Ruch wzorował się na serbskim ruchu młodzieżowym Otpor, który odegrał dużą rolę podczas serbskiej rewolucji buldożerów. Podobnie jak Otpor, Kmara wykorzystywała sztukę i satyrę do efektywnego przekazywania treści politycznych, miała wsparcie organizacji międzynarodowych i korzystała z Internetu w celu dotarcia do większej grupy odbiorców[2]. We wrześniu 2003 roku członkom Kmary udało się przyciągnąć uwagę mediów po zorganizowaniu protestu przeciwko korupcji w Tbilisi[3].
Logo Kmary, zaciśnięta pięść, została zapożyczona od Otporu[4].
Organizacja szybko zdobyła rozgłos w Gruzji, pomimo niewielkiej liczby członków przed wybuchem protestów społecznych w listopadzie 2003 roku. Początkowo ruch robił wszystko, by sprawić wrażenie o wiele większej organizacji, niż była w rzeczywistości. Władze gruzińskie oskarżały niewielki ruch młodzieżowy o bycie finansowanym przez Rosję. Oskarżenie to przełożyło się na rozgłos Kmary[5].
Działająca podczas pomarańczowej rewolicji ukraiński ruch młodzieżowy Pora wzorował się na doświadczeniu serbskiego Otporu i gruzińskiej Kmary[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Smite i Tarkhan-Mouravi 2008 ↓, s. 53.
- ↑ Smite i Tarkhan-Mouravi 2008 ↓, s. 55–56.
- ↑ Chodak 2016 ↓, s. 278.
- ↑ Lipiński i Shukuralieva 2014 ↓, s. 116.
- ↑ a b Chodak 2016 ↓, s. 276.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Chodak: Jak dokonać rewolucji niezbrojnej? Film dokumentalny w promocji zmiany społeczno-politycznej na przełomie XX i XXI w.. W: Maciej Kowalski, Tomasz Sikorski (red.): Romantyka Rewolucji Rekonesans filmowy. Warszawa: Von Borowiecky, 2016. ISBN 978-83-607-4890-9.
- Artur Lipiński, Nartsiss Shukuralieva. Social protests, modular revolutions and democratisation. Selected categories in the analysis of the phenomenon of colour revolutions. „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne”. 4, 2014. (ang.).
- Sintija Smite, George Tarkhan-Mouravi. Miłość Gruzji do kwiatów: rewolucja „zwiędłych róż”?. „Wschodnioznawstwo”. 2, 2008.