Kołpaczek pośredni
![]() | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina |
incertae sedis |
Rodzaj | |
Gatunek |
kołpaczek pośredni |
Nazwa systematyczna | |
Panaeolus cinctulus (Bolton) Sacc. Syll. fung.' 5: 1124 (Avellino, 1887) |


Kołpaczek pośredni (Panaeolus cinctulus (Bolton) Sacc.) – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Gatunek Panaeolus cinctulus został zdiagnozowany taksonomicznie przez Jamesa Boltona (jako Agaricus cinctulus) w suplemencie do An History of Funguses, Growing about Halifax z 1792 r:
CC. cinctulus. AGARICUS ſtipitatus, pileo convexo, ƒulvo, cincto uno obſcuro picto, lamellis triƒidis latus nigrus, ſtipite longo fiſtuloſo fuſco.
Do rodzaju Panaeolus został przeniesiony przez Piera Saccardo w piątym tomie Sylloge fungorum z 1887 r:
20. Panæolus cinctulus Bolt. t. 152 (Agar.), Britzelm. Derm. et Mol. p. 178, f. 121. — Psilocibæ Fœnisecii habitu affinis: sporis atris, coacervatis aterrimis, limoniformibus, 14≈8, distinctus; lamellis rubro-brunneis, dein brunneo fuscis demumque nigricantibus.
Hab. in campis et sylvis Britanniæ et Bavariæ.
- Agaricus cinctulus Bolton 1792
- Agaricus fimicola var. cinctulus (Bolton) Cooke 1883
- Coprinus cinctulus (Bolton) Gray 1821
- Panaeolus dunensis Bon & Courtec. 1983
- Panaeolus fimicola var. cinctulus (Bolton) Rea 1922
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
O pokroju półkulistym lub wypukłym, przeważnie z garbkiem w centrum, średnicy 1–5 (do 8) cm, barwy cielisto-brązowawej, silnie higrofaniczny, blaknący od szczytu i z jaśniejszym brzegiem, co powoduje tworzenie się ciemniejszej strefy pomiędzy nimi. Pokryty suchą, gładką, pomarszczoną lub jamkowatą, komórkową skórką, bez pozostałości osłony[3].
Blaszkowy, blaszki przyrośnięte do trzonu, o regularnej tramie, u dojrzałych owocników czarniawe, niejednolicie zabarwione, plamiste z powodu niejednoczesnego dojrzewania zarodników[3].
Średnicy 0,4–0,6 cm, barwy cielisto-brązowawej lub czerwono-brązowawej, na całej powierzchni lekko oszroniony[3].
- Cechy mikroskopowe
Wysyp zarodników czarny. Zarodniki nieco rombowe, lekko spłaszczone, o wymiarach 11–14 × 7,5–10 × 7–8 μm i gładkiej powierzchni, z porą rostkową. Podstawki 2–4 zarodnikowe[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Opisano występowanie w Ameryce Północnej i niektórych krajach Europy[4]. W Polsce nie występuje[5]. Był notowany w Biebrzańskim Parku Narodowym[6].
Rozwija się bezpośrednio na odchodach, zwłaszcza końskich, na zawierających je terenach, polach i parkach. Owocnikowanie trwa od maja do października, owocniki często wyrastają kępkowo[3].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Saprotrof, grzyb koprofilny. Owocniki są toksyczne dla człowieka, zawierają psylocybinę[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Index Fungorum [dostęp 2013-11-12] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [dostęp 2013-11-12] (ang.).
- ↑ a b c d e f Ewald Gerhardt, Stefan Łukomski (tłum.), Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie – Bauer-Weltbild Media, 2006, ISBN 83-7404-513-2
- ↑ Discover Life Maps [dostęp 2016-01-10] .
- ↑ Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ http://www.ptmyk.pl/wp-content/uploads/2014/08/raport2013.pdf