Kołyska (kolebka)
Wygląd

Kołyska (kolebka) – mebel przeznaczony do kołysania małych dzieci.
Pierwotnie w Polsce dzieci kołysano w koszykach wyplecionych z wikliny i zawieszonych na czterech sznurkach na jednym haku u sufitu. U zamożniejszej szlachty zaczęto używać kołyski wykonane z desek przez stolarza. Nie były one zawieszone na sznurkach, stały na drewnianych biegunach. W średniowieczu dzieci spały zwykle z rodzicami (patrz łóżko rodzinne), ale niemowlęta kładziono w kołyskach, by zapobiec ich przypadkowemu uduszeniu[1].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Kołyska typu pierwotnego, wyplatana z wikliny
-
Drewniana kołyska w Muzeum Regionalnym w Lanckoronie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dorota Żołądź-Strzelczyk: Dziecko w dawnej Polsce. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2002, s. 125. ISBN 83-7177-038-3.