Kołyska (kolebka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kołyska – sprzęt do kołysania małych dzieci.

Pierwotnie w Polsce dzieci kołysano w koszykach wyplecionych z wikliny i zawieszonych na czterech sznurkach na jednym haku u sufitu.
U zamożniejszej szlachty zaczęto używać kołyski wykonane z desek przez stolarza. Nie były one zawieszone na sznurkach, stały na drewnianych biegunach. W średniowieczu dzieci spały zwykle z rodzicami (patrz łóżko rodzinne), ale niemowlęta kładziono w kołyskach, by zapobiec przypadkowemu uduszeniu[1].

Inna nazwa kołyski to kolebka.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dorota Żołądź-Strzelczyk: Dziecko w dawnej Polsce. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2002, s. 125. ISBN 83-7177-038-3.