Koń trojański (informatyka)

Ten artykuł od 2018-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Koń trojański, trojan – określenie oprogramowania, które podszywając się pod przydatne lub ciekawe dla użytkownika aplikacje, dodatkowo implementuje niepożądane, ukryte przed użytkownikiem różne funkcje (oprogramowanie wymuszające okup – ransomware^[1], szpiegujące – spyware, bomby logiczne, furtki umożliwiające przejęcie kontroli nad systemem przez nieuprawnione osoby itp.). Nazwa pochodzi od mitologicznego konia trojańskiego.

Zagrożenia

Do typowych działań wykonywanych przez konie trojańskie należą:

instalowanie w systemie backdoora i udostępnianie kontroli nad systemem nieuprawnionym osobom w celu rozsyłania spamu, dokonywania ataków DDoS itp. (patrz: komputer-zombie),
szpiegowanie i wykradanie poufnych danych użytkownika (oprogramowanie szpiegujące),
utrudnianie pracy programom antywirusowym,
zmienianie strony startowej przeglądarki WWW i prezentowanie reklam,
działania destruktywne (kasowanie plików, uniemożliwianie korzystania z komputera lub szyfrowanie danych, patrz: ransomware).

Niektóre trojany mają dodatkowe funkcje, takie jak wyłączanie przez atakującego monitora, wysuwanie tacki napędu CD/DVD, otwieranie wybranych stron internetowych.

Profilaktyka

Podstawową metodą obrony przed tego typu szkodliwymi programami powinna być profilaktyka:

używanie jak najczęściej aktualizowanego oprogramowania antywirusowego,
systematyczne aktualizowanie systemu operacyjnego,
nieotwieranie podejrzanych wiadomości e-mail i załączonych do nich plików.

Trojan zdalnego dostępu (ang. Remote Access Trojan)

Narzędzia typu Remote Access Tool pozwalają na zdalny dostęp i zarządzanie systemem, na którym zainstaluje się moduł takiej aplikacji. W samych programach tego rodzaju nie ma wiele złego. Korzystają z nich administratorzy systemów czy też na przykład dział wsparcia w jakiejś firmie. Dzięki oprogramowaniu typu Remote Access Tool wspomniany dział wsparcia technicznego może połączyć się z komputerem danego użytkownika i zdalnie pomóc mu rozwiązać problem, który występuje na jego urządzeniu. Skrót RAT rozumiany najczęściej jako Remote Access Tool posiada również drugie rozwinięcie: Remote Access Trojan^[2], czyli koń trojański zdalnego dostępu. Jest to złośliwa odmiana tego typu programów często używana do celów przestępczych.

Bardzo często konie trojańskie są to zaawansowane narzędzia, które pozwalają między innymi na:^{[potrzebny przypis]}

Zarządzanie plikami, procesami, edycja rejestru systemowego
Podgląd ekranu, zrzuty ekranu (ang. screenshots)
Rejestrowanie wciskanych klawiszy (tzw. keylogger)
Zdalny pulpit, przekazywanie obrazu (np. VNC)
Zdalne wykonywanie poleceń cmd.exe (Wiersz polecenia)
Wysłanie i uruchomienie dowolnego pliku (Upload&Execute)
Odzyskiwanie haseł z popularnych programów
inne zależne od programisty.

Należy pamiętać, że programy typu Remote Access Trojan dają ogromne możliwości kontroli. Można nawet rzec, że pozwalają wykonać każdą czynność w systemie, zupełnie jakby się było fizycznie przy danym urządzeniu. Stwarza to ogromne zagrożenie.

Zobacz też

Przypisy

↑ Terminology Search. Microsoft Language Portal. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-19)]. (ang.).
↑ Poznaj ponad 20 rodzajów wirusów komputerowych. [dostęp 2022-05-26].

[1] Terminology Search. Microsoft Language Portal. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-19)]. (ang.).

[2] Poznaj ponad 20 rodzajów wirusów komputerowych. [dostęp 2022-05-26].

[1]

[2]