Kościół Świętego Ducha w Koninie
52°12′15″N 18°15′13″E/52,204167 18,253611
 |
Ten artykuł od 2009-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
 717/Wlkp/A z dnia 10.09.1969 r.[1]
| |||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||
| |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Imię | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Konina  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |||||||||||
| 52°12′15″N 18°15′13″E/52,204167 18,253611
| |||||||||||
Kościół Świętego Ducha w Koninie – położony jest na dawnym Przedmieściu Kolskim przy ulicy Kolskiej, na osi ulicy 3 Maja.
Przedmieście Kolskie nazywane było także Przedmieściem Świętego Ducha od nazwy patrona tutejszego kościoła szpitalnego, który powstał w 1422 r. W 1801 r. w tym miejscu zbudowano nowy kościół drewniany, który został zakupiony w 1824 przez gminę luterańską. Obecny kościół, który znajduje się nieco bardziej na południe od poprzedniej świątyni powstał w latach 1853–1854. Wieżę nadbudowano w 1872 r. Jego obecny wygląd w stylu neoromanizmu nadreńskiego (czasem błędnie określanego jako neogotyk) nadano mu w czasie renowacji w latach 1906–1909.
Jednonawowy kościół wybudowano z nietynkowanej czerwonej cegły. Nawa kryta dwuspadowym dachem ozdobionym dwoma rzędami ceglanych pinakli. Takie same pinakle zdobią fasadę kruchty i kalenicę nawy. Nad kruchtą ośmiokątna w przekroju dzwonnica kryta ostrosłupowym, smukłym hełmem.
Wnętrze jednoprzestrzenne, utrzymane w tonacji bieli. Nawa oświetlana dużymi, półokrągło zamkniętymi oknami, otoczona z trzech stron wolnostojącymi, jednopiętrowymi emporami wspartymi na smukłych korynckich kolumienkach. Bardzo oryginalnie rozwiązane jest przekrycie nawy; dźwigary stropowe złożone z półokrągłych odcinków dzielą go na 15 kwadratowych pól wypełnionych półsferycznymi czaszami (konstrukcja z metalowych prętów obrzucona gipsem). W prezbiterium drewniany neoromański ołtarz z obrazem Chrystusa nauczającego oraz utrzymana w podobnym stylu ambona. Na chórze muzycznym neogotyckie organy zakupione w 1959 r. z dawnego kościoła ewangelickiego im. Cesarza Fryderyka III w Polanicy-Zdroju, wykonane przez firmę organmistrzowską Schlag & Söhne ze Świdnicy[2].
Od strony ulicy Kolskiej świątynię otacza ozdobny, żelazny płot. Przy kościele zabytkowa pastorówka z 1840 r.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-05-06].
- ↑ Henryk Grzybowski: Historia kościoła i parafii ewangelickiej w Polanicy Zdroju. W: Henryk Grzybowski, Georg Wenzel: Polanica Zdrój wczoraj i dziś. T. 1: Księga pamiątkowa 1347–1946. Nowa Ruda-Polanica Zdrój: Wyd. Maria, Towarzystwo Miłośników Polanicy, 2006, s. 405. ISBN 978-83-88842-95-5. OCLC 836320119.