Kościół św. Andrzeja Boboli w Rydzewie

Kościół św. Andrzeja Boboli
w Rydzewie
	A-711 z 15 listopada 1967 oraz A-902 8 stycznia 1992
	Kościół parafialny
	; Widok z południowego wschodu (2020)
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Miejscowość	Rydzewo
Adres	ul. Mazurska
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
	Parafia św. Andrzeja Boboli w Rydzewie
Wezwanie	św. Andrzeja Boboli
Wspomnienie liturgiczne	16 maja
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1579
Data zakończenia budowy	1591
Data odbudowy	1773
Poprzednie wyznanie	protestantyzm
Dane świątyni
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
	Położenie na mapie gminy Miłki Kościół św. Andrzeja Boboli; w Rydzewie
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Andrzeja Boboli; w Rydzewie
	Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Kościół św. Andrzeja Boboli; w Rydzewie
	Położenie na mapie powiatu giżyckiego Kościół św. Andrzeja Boboli; w Rydzewie
	53°57′58,2829″N 21°45′40,5659″E/53,966190 21,761268
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Andrzeja Boboli w Rydzewie – rzymskokatolicki ceglany kościół parafialny z końca XVI wieku w Rydzewie w powiecie giżyckim, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa warmińsko-mazurskiego, należący do parafii św. Andrzeja Boboli.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obiekt został zbudowany w latach 1579–1591 w stylu gotyckim, a w latach 1772–1773 przebudowano go w duchu baroku, dodając barokową wieżę. Do 1945 była to świątynia protestancka (parafia ewangelicka powstała we wsi 17 listopada 1579^[2]). Następnie została przejęta przez katolików i wyremontowana w 1961 (oddzielono wtedy ambonę od ołtarza)^[3]. Duszpasterstwo początkowo prowadzili księża z Rynu, Giżycka i Miłek. W 1958 duszpasterz zamieszkał w Rydzewie. Dekret erekcyjny parafii wydał biskup Tomasz Wilczyński 28 marca 1962^[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Obecnie, wzniesiona na planie prostokąta, trójnawowa świątynia posiada cechy gotyku i baroku. Fundamenty wykonano z kamienia, ściany z cegły palonej^[3].

Wnętrze i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Nawa główna kryta jest sklepieniem kolebkowym, natomiast nawy boczne płaskimi stropami. Do najcenniejszych elementów wyposażenia należą:

architektoniczny ołtarz główny z 1600 o trzech kondygnacjach,
drewniane drzwi zakrystii pochodzące z 1591, na których od strony nawy wyrzeźbiono słowa proroka Izajasza wraz z odniesieniem do Listu św. Pawła do Galatów,
drewniane drzwi kruchty z wyrytymi cytatami z Biblii (prawdopodobnie XVIII wiek),
ambona barokowa z 1630,
puncowana, brązowa misa chrzcielna (XVII wiek),
ławka kolatorska fundatora świątyni Mikołaja Bogaczewskiego i jego potomków (XVII wiek)^[3].

Pierwszy dzwon został zainstalowany w 1604, ale ze względu na fakt, że do 1773 kościół nie posiadał dzwonnicy, nie wiadomo, gdzie pierwotnie był zawieszony. W 1944 został wywieziony przez Niemców i obecnie wisi w kościele w Quackenbruck^[4].