Przejdź do zawartości

Kościół św. Benona w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)
387 z dnia 1.07.1965[1]
kościół rektorski
Ilustracja
Kościół św. Benona w Warszawie
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Benona

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)”
Ziemia52°15′13″N 21°00′34″E/52,253611 21,009444
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół św. Benona, właśc. kościół rektoralny św. Benona w Warszawie – kościół znajdujący się na warszawskim Nowym Mieście przy ul. Pieszej 1, należący do Zgromadzenia Redemptorystów. Przy świątyni mieści się także kuria prowincjalna redemptorystów.

Opis

[edytuj | edytuj kod]

Początki kościoła w tym miejscu sięgają II poł. XVII w., kiedy Bractwo św. Benona podjęło inicjatywę zbudowania świątyni. Według Jana Stanisława Bystronia z powodu braku wystarczających środków finansowych przy budowie kościoła pracowano dobrowolnie po nocach, przy świetle pochodni[2].

Tablica poświęcona św. Klemensowi Marii Hofbauerowi na fasadzie świątyni
Kaplica z Grobem Pańskim w Wielką Sobotę

Budowa została zakończona w 1669 roku. Pod koniec XVIII w. kościół przejęli redemptoryści, a działo się to z chwilą przybycia do Warszawy (w 1787 roku) św. Klemensa, późniejszego patrona miasta. W czasie Księstwa Warszawskiego redemptoryści zostali posądzeni o wrogie nastawienie do Napoleona i nowych władz[2] oraz sprzyjanie Austrii, i usunięci z Warszawy[3]. Bezpośrednim powodem tej decyzji były zajścia w czasie nabożeństwa rezurekcyjnego, kiedy to doszło do bójki z udziałem dwóch francuskich oficerów[2]. Fryderyk August podpisał dekret o usunięciu zakonników na początku czerwca 1808 roku, a 20 czerwca tego samego roku zostali oni wywiezieni z Warszawy[2]. Budynek świątyni zamieniono najpierw na koszary, następnie szkołę, magazyn wojskowy, mieszkania, a w końcu fabrykę.

W 1938 roku budynek odkupiła Maria Biernacka i przekazała kurii warszawskiej.

W czasie II wojny światowej kościół został zburzony. Jego ruiny kuria przekazała znowu redemptorystom, którzy w 1956 roku rozpoczęli odbudowę. Wstępna odbudowa zakończona została w 1958 roku, kiedy kard. prymas Stefan Wyszyński dokonał uroczystego poświęcenia odbudowanego kościoła.

W 1965 roku świątynia została wpisana do rejestru zabytków[1].

W 1966 redemptoryści zwrócili się o zaprojektowanie dekoracji wnętrza do Jerzego Nowosielskiego[4]. Projekt krakowskiego artysty nie został jednak zrealizowany, gdyż nie pasował do odtworzonej barokowej budowli[4]. W zakrystii kościoła znajduje się natomiast krzyż ołtarzowy autorstwa Nowosielskiego[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 30 czerwca 2023 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 23. [dostęp 2023-07-31].
  2. ↑ a b c d Jan Stanisław Bystroń: Warszawa. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1977, s. 46.
  3. ↑ Lech Dunin: Przewodnik po kościołach Starego i Nowego Miasta Warszawy. Warszawa: Rada Prymasowska Budowy Kościołów Warszawy, 1979, s. 22.
  4. ↑ a b Maria Pilich, Przemysław Pilich. Bizantyjski świat Jerzego Nowosielskiego w Warszawie. „Skarpa Warszawska”, s. 68, styczeń 2024. 
  5. ↑ Maria Pilich, Przemysław Pilich. Bizantyjski świat Jerzego Nowosielskiego w Warszawie. „Skarpa Warszawska”, s. 69, styczeń 2024. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Benona_w_Warszawie&oldid=74522303”