Kościół św. Benona w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)
387 z dnia 1.07.1965[1]
kościół rektorski
Ilustracja
Kościół św. Benona w Warszawie
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Benona

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)”
Ziemia52°15′13″N 21°00′34″E/52,253611 21,009444
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół św. Benona, właśc. kościół rektoralny św. Benona w Warszawie – kościół znajdujący się na warszawskim Nowym Mieście przy ul. Pieszej 1, należący do Zgromadzenia Redemptorystów. Przy świątyni mieści się także kuria prowincjalna redemptorystów.

Od 2019 roku rektorem kościoła jest o. Arkadiusz Buszka CSsR (sekretarz Warszawskiej Prowincji Redemptorystów), a przełożonym wspólnoty zakonnej znajdującej się przy świątyni jest od 2023 roku – o. Tomasz Jakubczak CSsR[2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Początki kościoła w tym miejscu sięgają II poł. XVII w., kiedy Bractwo św. Benona podjęło inicjatywę zbudowania świątyni. Według Jana Stanisława Bystronia z powodu braku wystarczających środków finansowych przy budowie kościoła pracowano dobrowolnie po nocach, przy świetle pochodni[3].

Tablica poświęcona św. Klemensowi Marii Hofbauerowi na fasadzie świątyni
Kaplica z Grobem Pańskim w Wielką Sobotę

Budowa została zakończona w 1669 roku. Pod koniec XVIII w. kościół przejęli redemptoryści, a działo się to z chwilą przybycia do Warszawy (w 1787 roku) św. Klemensa, późniejszego patrona miasta. W czasie Księstwa Warszawskiego redemptoryści zostali posądzeni o wrogie nastawienie do Napoleona i nowych władz[3] oraz sprzyjanie Austrii, i usunięci z Warszawy[4]. Bezpośrednim powodem tej decyzji były zajścia w czasie nabożeństwa rezurekcyjnego, kiedy to doszło do bójki z udziałem dwóch francuskich oficerów[3]. Fryderyk August podpisał dekret o usunięciu zakonników na początku czerwca 1808 roku, a 20 czerwca tego samego roku zostali oni wywiezieni z Warszawy[3]. Budynek świątyni zamieniono najpierw na koszary, następnie szkołę, magazyn wojskowy, mieszkania, a w końcu fabrykę.

W 1938 roku budynek odkupiła Maria Biernacka i przekazała kurii warszawskiej.

W czasie II wojny światowej kościół został zburzony. Jego ruiny kuria przekazała znowu redemptorystom, którzy w 1956 roku rozpoczęli odbudowę. Wstępna odbudowa zakończona została w 1958 roku, kiedy kard. prymas Stefan Wyszyński dokonał uroczystego poświęcenia odbudowanego kościoła.

W 1965 roku świątynia została wpisana do rejestru zabytków[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 30 czerwca 2023 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 23. [dostęp 2023-07-31].
  2. ↑ Kościół ojców redemptorystów pw. św. Benona, archwwa.pl, 15 czerwca 2020 [dostęp 2023-07-31] (pol.).
  3. ↑ a b c d Jan Stanisław Bystroń: Warszawa. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1977, s. 46.
  4. ↑ Lech Dunin: Przewodnik po kościołach Starego i Nowego Miasta Warszawy. Warszawa: Rada Prymasowska Budowy Kościołów Warszawy, 1979, s. 22.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Benona_w_Warszawie&oldid=70964164”