Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu
50°05′27″N 18°13′14″E/50,090833 18,220556 Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Mickiewicza 8, 47-400 Racibórz |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Filie | |
| Proboszcz |
ks. Marian Obruśnik |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
15 sierpnia – Wniebowzięcia NMP |
Położenie na mapie Raciborza  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu raciborskiego  | |
| 50°05′27″N 18°13′14″E/50,090833 18,220556
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – najstarsza raciborska parafia powstała przed 1246 rokiem, która swym zasięgiem obejmuje wiernych z centrum miasta, należąca do dekanatu raciborskiego leżącego w diecezji opolskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miasto zostało wzmiankowane w 1217 roku jako założone na prawie flamandzkim przez księcia opolsko-raciborskiego Kazimierza I. Przed 1246 rokiem prawdopodobnie otrzymało prawo niemieckie wraz z kościołem parafialnym. Pierwszy proboszcz znany imiennie pojawił się w 1286 roku, a w 1416 roku przeniosła się tutaj kapituła kolegiacka, która dotychczas znajdowała się na zamku przy kaplicy pw. św. Tomasza Kantuaryjskiego.
Kościół pw. Wniebowzięcia NMP[edytuj | edytuj kod]
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Kościół mieści się w południowym narożu rynku, gdzie zbiegają się ulice Mickiewicza i Nowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół według tradycji XVI-wiecznej pochodzi z początków XII wieku, a ufundowali go mieszczanie raciborscy. Budowla zachowała swój obecny kształt od czasu gruntownej przebudowy po pożarze w 1300 roku, a z tego okresu zachowała się główna bryła tworząca trójprzęsłową nawę w stylu gotyckim z zachowanym w prezbiterium sklepieniu krzyżowo-żebrowym. Wnętrze posiada wysmukłe proporcje dodatkowo podkreślone przez ostrołukowe otwory okienne z bogatymi maswerkami i laskowaniami. Oprócz tego kościół wielokrotnie ulegał zniszczeniu w wyniku wojen i pożarów, m.in.: w 1241 r., 1426 r., 1546 r., 1643 r., 1774, a szczególne zniszczenie przyniosła II wojna światowa w 1945 roku, kiedy to został zniszczony dach, hełm wieży i wnętrze wraz z tzw. polską kaplicą, gdzie znajdował się sarkofag świętobliwej Ofki, który został przeniesiony w 1819 roku z dawnego kościoła dominikanek. Kościół został odbudowany w latach 1948-1959.
Kościół jest w stylu gotyckim, lecz był wielokrotnie przekształcany. Kościół obchodził w 2005 roku 800-lecie swego istnienia.
Proboszczowie[edytuj | edytuj kod]
- ks. Bronisław Gałoński,
- ks. Jan Hajda,
- ks. Herbert Hlubek,
- ks. Stefan Pieczka,
- ks. Ginter Józef Kurowski
- ks. Marian Janusz Obruśnik
Kościół pw. św. Jakuba Starszego[edytuj | edytuj kod]
Oprócz kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na terenie parafii znajduje się też kościół pw. św. Jakuba Starszego. Świątynia ta związana jest z klasztorem Dominikanów, który mieścił się na dzisiejszym placu Targowym. Obecna zakrystia stanowi część krużganka klasztornego. W latach 20. XIX wieku podczas sekularyzacji klasztor rozebrano. Zręby kościoła wskazują na pochodzenie z XIII wieku.
Obecny układ architektoniczny powstał około 1655 roku w wyniku odbudowy po pożarze z 1637 roku. Data odbudowy wraz z herbem Odrowążów, z których wywodzą się śląscy dominikanie – św. Jacek i błogosławiony Czesław widnieją na kamiennej ościeżnicy drzwi prowadzących od północnej strony na chór.
W wyniku sekularyzacji, w latach 20. XIX wieku kościół miał być rozebrany, lecz nie dokonano tego dzięki zabiegom ówczesnego proboszcza Jana Nepomucena Zolondka. Natomiast na mocy postanowień z 1811 roku kościół dominikański (ta nazwa jest używana do dziś) był przeznaczony do odprawiania nabożeństw w języku polskim.
Podczas II wojny światowej w 1945 roku, w wyniku pożaru spalił się dach i ołtarz główny, mocno ucierpiało również sklepienie w prezbiterium. Odbudowa kościoła odbyła się w latach 1945-1947.
_w_Raciborzu_6.JPG)
Kościół pw. Ducha Świętego[edytuj | edytuj kod]
Kościół pw. Ducha Świętego – były kościół i klasztor sióstr zakonnych – Dominikanek, konsekracji dokonał biskup Nanker w 1335 roku, sekularyzacji natomiast dokonano w 1810 roku, przy czym klasztor przekształcono na Królewsko-Ewangelickie Gimnazjum (obecnie Zespół Szkół Ekonomicznych), a kościół do początku XX wieku przekształcono na kościół ewangelicki, a następnie na muzeum miejskie.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Lista parafii. Diecezja opolska
