Kościół św. Elżbiety Węgierskiej w Nysie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Elżbiety Węgierskiej
w Nysie
35/2004 z dnia 10.12.2004 r.
(zespół klasztorny franciszkanów)[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Widok na kościół od strony Nysy Kłodzkiej
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Nysa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Elżbiety Węgierskiej w Nysie

Wezwanie

św. Elżbiety Węgierskiej

Położenie na mapie Nysy
Mapa konturowa Nysy, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Elżbiety Węgierskiejw Nysie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Elżbiety Węgierskiejw Nysie”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Elżbiety Węgierskiejw Nysie”
Położenie na mapie powiatu nyskiego
Mapa konturowa powiatu nyskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Elżbiety Węgierskiejw Nysie”
Położenie na mapie gminy Nysa
Mapa konturowa gminy Nysa, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Elżbiety Węgierskiejw Nysie”
Ziemia50°29′01″N 17°20′54″E/50,483611 17,348333
Strona internetowa

Kościół pod wezwaniem św. Elżbiety Węgierskiej w Nysie – zabytkowa świątynia rzymskokatolicka, wchodząca w skład franciszkańskiego zespołu klasztornego, obecnie kościół główny parafii zakonnej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół wraz z zespołem zabudowań klasztoru wzniesiony został w latach 1902–1911. Z parafii św. Jakuba wydzielono w 1925 roku kurację franciszkańską. Obejmowała ona terytorium pomiędzy ulicami Słowiańską, Aleją Wojska Polskiego i Grodkowską. Po wojnie dołączono do niej wioski filialne Regulice i Sękowice.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Monumentalny neoromański kościół, posiadający cechy charakterystyczne dla architektury sakralnej państwa pruskiego z końca XIX i początku XX wieku, projekt franciszkanina Mansuetusa Fromma OFM[2]. W swoim założeniu miał on podkreślać istotne treści historyczne i wyrażać ciągłość tradycji Kościoła.

Kaplica św. Rocha[edytuj | edytuj kod]

Przed kościołem stoi wotywna kaplica ku czci św. Rocha z 1739 roku, wzniesiona jako dar dziękczynny za ocalenie ludności miasta od zarazy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-06-13].
  2. Henryk Pyka. Artysta w służbie charyzmatu franciszkańskiego – kościół panewnicki i jego dzieła sztuki. „Szkoła Seraficka”. 1, s. 237–241, 2008. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. ISSN 1898-7842. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J. Daniel, I. Zielonka, „Nysa-przystanek wędrowca”, 2004, wyd. Inserat ISBN 83-912169-1-8
  • Marek Sikorski, „Nysa. Skarby sztuki i osobliwości”, 1999, wyd. Silesiapress ISBN 83-909213-0-8

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]