Kościół św. Hieronima w Sobowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Hieronima w Sobowie
462 z dnia 16.09.1978 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sobowo

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Hieronima w Sobowie

Wezwanie

Bożego Ciała, św. Hieronima

Położenie na mapie gminy Brudzeń Duży
Mapa konturowa gminy Brudzeń Duży, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Sobowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Sobowie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Sobowie”
Położenie na mapie powiatu płockiego
Mapa konturowa powiatu płockiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Sobowie”
Ziemia52°39′29,6″N 19°25′28,9″E/52,658222 19,424694

Kościół św. Hieronima w Sobowie – świątynia w diecezji płockiej, w dekanacie dobrzyńskim nad Wisłą.

Parafia św. Hieronima w Sobowie była erygowana 6 lutego 1403 roku przez biskupa płockiego Jakuba z Korzkwi. Źródła z roku 1597 podają, że kościół był początkowo drewniany, konsekrowany i znajdowały się w nim trzy ołtarze. Budynek murowany zaczął powstawać w 1718 roku za sprawą kanonika płockiego Bartłomieja Tłubickiego, następnie budowę kontynuował ks. A. Zakrzewski – ściany wcześniej częściowo wymurowane dokończono wykorzystując jako materiał drewno. Powstały też wtedy dwie drewniane wieże.

W 1806 roku rozpoczęto budowę obecnego kościoła, projektantem był Hilary Szpilowski, a finanse pochodziły od Romualda Paprockiego, ówczesnego właściciela Sobowa. Bazę do powstania nowej konstrukcji stanowiły dawne fundamenty oraz mury. Świątynia uległa częściowemu zniszczeniu z powodu pożaru w 1923 roku, następnie została odbudowana dzięki ks. Janowi Zarębie. W 1938 wykonano polichromię. Remont kościoła przeprowadzono w 1843 roku. Umieszczono wówczas nowy obraz na ołtarzu głównym, natomiast ołtarze boczne odnowiono.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]