Kościół św. Jakuba w Długiem
 nr rej. L-431/A z 30.03.1965
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Rodzaj |
kościół |
| Wezwanie |
św. Jakuba |
| Historia | |
| Data budowy |
XIII w. |
| Data zniszczenia |
1856 |
| Dane świątyni | |
| Styl |
gotyk |
| Stan obecny |
ruina |
Położenie na mapie gminy Szprotawa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żagańskiego  | |
 51°39′04,5″N 15°39′49,9″E/51,651250 15,663861
| |
Kościół św. Jakuba – rzymskokatolicki kościół w Długiem, w powiecie żagańskim, w województwie lubuskim. Zniszczony przez pożar w 1856 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół został wybudowany pod koniec XIII wieku głównie z kamieni polnych w stylu gotyckim. Na początku XVI wieku przeszedł w ręce ewangelików. W 1654 roku kościół ponownie trafił pod opiekę katolików. Jako że większość mieszkańców wsi stanowili protestanci, popadał w ruinę, by w 1856 roku ulec zniszczeniu z powodu pożaru[1].
Krzyż pokutny[edytuj | edytuj kod]
W 2011 roku, w zachodniej części kamiennego muru, od strony wewnętrznej, odkryto kamienny krzyż[2]. W związku z panującą modą na tzw. krzyże pokutne, również ten krzyż uznano za pokutny, chociaż na temat pochodzenia ani przeznaczenia krzyża nie ma żadnych informacji. Hipoteza o pokutnym charakterze krzyża jest oparta jedynie na nieuprawnionym założeniu, że wszystkie stare kamienne krzyże monolitowe, o których pochodzeniu nie zachowały się żadne informacje, są krzyżami pokutnymi (pojednania)[3], chociaż w rzeczywistości powód fundacji takich krzyży może być różnoraki[4][5]. Hipoteza ta stała się na tyle popularna, że zaczęła być odbierana jako fakt i pojawiać się w lokalnych opracowaniach, informatorach czy przewodnikach jako faktyczna informacja[6], bez uprzedzenia, że jest to co najwyżej luźny domysł bez żadnych bezpośrednich dowodów[7].
Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Zielonej Górze decyzją z 15 lipca 2011 orzekł o wpisaniu do rejestru zabytków ruchomych województwa lubuskiego pod numerem rejestru L-B-112 "średniowieczny kamienny krzyż pokutny zlokalizowany po wewnętrznej stronie zachodniej części kamiennego ogrodzenia otaczającego kościół pw. św. Jakuba (obecnie w ruinie) położonego na działce nr 282 w miejscowości Długie".
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kościół św. Jakuba (ruina), Długie - dolny-slask.org.pl [online], dolny-slask.org.pl [dostęp 2017-11-24].
- ↑ Najpierw mordowali, potem stawiali krzyże [w:] Zwiedzamy Szprotawę [dostęp 2021-02-24]
- ↑ Arkadiusz Dobrzyniecki. Krzyże i kapliczki pokutne ziemi złotoryjskiej - historia pewnego mitu. „Pomniki Dawnego Prawa”. 11-12 (wrzesień-grudzień 2010), s. 32-37, 2010.
- ↑ Witold Maisel: Archeologia prawna Polski. Warszawa-Poznań: PWN, 1982, s. 165.
- ↑ Mieczysław Kuriański. Z historii krzyży kamiennych ze szczególnym uwzględnieniem krzyży pokutnych : dolnośląskie paradygmaty. „Saeculum Christianum : pismo historyczno-społeczne”. 16/1, s. 75-89, 2009. Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
- ↑ Szlakiem krzyży pokutnych po obu stronach Odry : kamienne zabytki dawnego prawa : informator-przewodnik turystyczny terenu Euroregionu-Sprewa-Nysa-Bóbr. Zielona Góra: Lubuska Regionalna Organizacja Turystyczna „LOTUR”, 2012, s. 30.
- ↑ Danuta Hanulanka. Recenzja: Andrzej Scheer, Krzyże pokutne Ziemi Świdnickiej.. „Pomniki Dawnego Prawa”. 5, s. 60-69, 2009. Stowarzyszenie Ochrony i Badań Zabytków Prawa.