Kościół św. Jana Chrzciciela we Włocławku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Jana Chrzciciela
we Włocławku
A/455 z dnia 01.03.1962 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół św. Jana Chrzciciela
Państwo

 Polska

Miejscowość

Włocławek

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Jana Chrzciciela we Włocławku

Wezwanie

św. Jana Chrzciciela

Położenie na mapie Włocławka
Mapa konturowa Włocławka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielawe Włocławku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielawe Włocławku”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielawe Włocławku”
Ziemia52°39′39″N 19°04′22″E/52,660833 19,072778

Późnogotycki kościół św. Jana Chrzciciela we Włocławku, dawna fara miejska, został zbudowany w 1538 r., na miejscu świątyni opisywanej w 1065 r.

Budowla stoi nad Wisłą, przy Starym Rynku. Jest to jednonawowy kościół o dwuprzęsłowym prezbiterium zamkniętym pierwotnie prostą ścianą, a obecnie węższą i niższą od niego półkolistą apsydą. Nawa jest również dwuprzęsłowa, o takiej samej szerokości i wysokości co prezbiterium, oddzielona od niego ostrołukowym łukiem tęczowym. Od zachodu do nawy przylega przysadzista trójkondygnacyjna wieża zwieńczona barokowym hełmem baniastym z latarnią.

Do wyposażenia wnętrza, utrzymanego w stylu późnobarokowym i rokokowym, należą m.in.: ołtarz główny z 1 połowy XVIII w., dwa ołtarze boczne z 3 ćwierci XVIII w., obraz Anioła Stróża (1635 r.), barokowa chrzcielnica (XVII w.) i rokokowa ambona z XVII w.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budowa kościoła rozpoczęła się na przełomie XIV i XV wieku w miejscu dawnej budowli na wzgórzu nad Wisłą. W 1538 roku została konsekrowana i oddana do użytku. Jego bryła została stopniowo uzupełniona rozbudowami: w 1565 r. powstała od północy kaplica pw. Jedenastu Tysięcy Dziewic, obecnie pw. Pięciu Ran Chrystusa i św. Zyty, w 1580 r. dostawiono od zachodu wieżę, w 1622 powiększono prezbiterium o półkolistą apsydę, a w 1635 r. dobudowano od południa kaplicę pw. Aniołów Stróżów, obecnie pw. Matki Boskiej Szkaplerznej.

W 1780 roku dobudowana została niewielka wieżyczka na środku dachu kościoła.

W przeszłości fara bywała wiele razy zalewana w wyniku powodzi. Dwie takie powodzie upamiętniają wyryte na cegłach ściany daty. Dopiero powstanie Bulwarów w XIX wieku zapobiegło zalewaniu kościoła.

W 1650 roku erygowano bractwo Aniołów Stróżów, którzy opiekowali się kaplicą południową. Wcześniej opiekował się nim cech krawiecki. Umieszczono w nim ołtarz Św. Barbary i Klemensa, nad którym pieczę sprawował cech rybacki.

W 1741 roku papież Benedykt XIV erygował bractwo filadelficzne, którego siedzibą była kaplica pw. Jedenastu Tysięcy Dziewic.

W 1921 roku mieszkańcy ufundowali votum w postaci obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w srebrnej sukni. Okazali w ten sposób wdzięczność za ocalenie kraju przed bolszewikami[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-05-24].
  2. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-27)].