Kościół św. Karola Boromeusza w Wiedniu
48°11′54″N 16°22′17″E/48,198333 16,371389
 Widok ogólny na kościół | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Wiednia  | |||||||||||
Położenie na mapie Austrii  | |||||||||||
| 48°11′54″N 16°22′17″E/48,198333 16,371389
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Kościół św. Karola Boromeusza (niem. Karlskirche) w Wiedniu – jedna z najsłynniejszych barokowych budowli Europy. Kościół wzniesiono na cześć św. Karola Boromeusza, arcybiskupa Mediolanu z czasów epidemii dżumy w 1576.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Świątynia została ufundowana przez Karola VI w 1713 po ostatniej z wielu epidemii dżumy, które nawiedziły Wiedeń. W konkursie na projekt budowli udział wzięli: Johann Bernhard Fischer von Erlach, Johann Lucas von Hildebrandt i Galli Bibbiena. Wygrał von Erlach, według planów którego prowadzono budowę od 1716. Architekt nie doczekał jej końca w 1737, gdyż zmarł 14 lat wcześniej.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół wzniesiono na planie elipsy połączonej z krzyżem greckim. W centrum fasady, na osi z kopułą, umieszczono portyk, flankowany przez dwie kolumny (dzwonnice) pokryte spiralnie biegnącymi płaskorzeźbami. Fasada posiada również dwie skrajne wieże. W efekcie stanowi połączenie elementów klasycznych (portyk, kolumny nawiązujące do kolumny Trajana i kolumny Antonina Piusa) oraz barokowych.
-
Fasada kościoła
-
Oświetlenie kościoła w nocy
-
Tetragram imienia Bożego JHWH, umieszczony nad ołtarzem głównym
-
Eliptyczna kopuła od wewnątrz
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, Warszawa-Kraków 1985, t. II, s. 233.